Bir arkadaşım vardı.
Paraya çok önem verirdi.
Paranın insanı ne hale getirdiğini,
insanın parayı kalbine değil cebine koyması gerektiğini anlatıp durdum yıllarca ama o beni hiç dinlemedi.
Hep bildiğini okudu…
Para hırsı kalp krizine neden oldu.
Ve öldü.

Para sevdası adama babasını bile tanıtmaz.
İnsanı yoldan çıkarır.
Sevdiklerinden eder.
İnsanların sohbetine ve samimiyetine göre değerlendirildiği dönemler çok geride kaldı maalesef.
Artık insanlar parasına göre itibar görüyor.

Evlenecek kız bile,
"Maaşı iyi mi, malı mülkü var mı, ya yazlığı ile kışlığı?" diye bakıyor.
Halbuki sevgi, samimiyet, delikanlılık gibi insani değerler daha önemli.
Ama bu değerleri takan yok.
Öyle olduğu için mahkemelerdeki boşanma davaları artarak sürüyor.

Peki, paranın hiç mi önemi yok?
Elbette var.
İhtiyaçlarımızı nasıl karşılarız yoksa…
Ama paranın esiri de olmamak lâzım.
Hayatımızı sürdürmek ve daha iyi yaşam koşulları için çalışırız.
Ama doyumsuz davranıp, olmadık ihtiyaçlar da çıkarmamalı,
Çok kazanacağım derken, başkalarının hakkını ihlal etmemeli,
Hain kapitalizmin çarklarına takılıp önümüze geleni ezmemeliyiz.
Çünkü kefenin cebi yok…
Geriye miras olarak kavga bırakmanın ne alemi var…

Neyse epey ahkâm kestik!
Niye mi?
Anlatayım…
Sağ olsunlar,
Türkiye'nin dört bir yanından okurlarım yazar bana.
Kimi yazdıklarıma kızar, sövüp sayar…
Kimisi de beğenisini dile getirip teşekkür eder.
Küfredip hakaret edenleri savcıya veririm.
Usulünce eleştirenleri ise dikkate alırım.
Bazıları da derdine derman arar…
Onlara çare bulmaya çalışırım.
Bir tek istismarcı ve küfürbazları sevmem.
Geri kalanlar başımın tacıdır…

Ne olduysa son zamanlarda birçok okurum benden para istemeye başladı…
Şaşırdım.
"Beni milyoner mi sandılar?" dedim içimden.
Her neyse.
Eveleyip gevelemeden söze gireyim.
Gelen bu talepleri karşılayacak param yok.
Mesela bir okurum,
"Merhaba Ersin bey, benim acilen 10 bin liraya ihtiyacım var.
Aylık 1000 lira maaş alıyorum ve ayda 500 lira ödeyebilirim.
Ev annemin üzerine.
Bana bir an önce dönebilirseniz çok sevinirim.
Ankara'da oturuyorum. Telefon numaram 0531……" diye yazdı.
Arkadaş beni banker zannetti galiba.

Arkadaşıma da söylediğim gibi
Ben parayı kalbime değil, cebime koyanlardanım.
Cebimdekiyle de ancak ailemi geçindirebiliyorum…
Para hırsım olmadığı için başkaları gibi balyalarım yok yani.
Yani üzgünüm arkadaşlar…