Enteresan bir maç yaşadık. Beşiktaş yay gibi. Gergin, dokunsanız patlayacak. Öylesine motive olmuşlar ki ilk devre topu birbirlerine bile atamıyorlar. F.Bahçe ise maç boyu relaks. O kadar gevşek, o kadar rölanti, o kadar konsantrasyondan uzak ki; derbi oynadıklarını belki son 10 dakikada hatırladılar. İlk devre futbol adına hiçbir şey izlemedik. Ama ikinci yarı Carew'in alıştığımız driplingleriyle gelen şutla elde edilen skor avantajı, maçı adeta o dakikada başlattı. Beşiktaş, defansta çok dikkatli, orta sahada tutuktu. Biraz Juanfran bir şeyler yapmak istiyor, Okan ise rakibine öylesine kontrolsüz girişler yapıyordu ki, her an oyundan atılabilirdi.
Derbi geç başladı
Mustafa Doğan, eskiciden alınmış bir oyuncak gibi iki haftada Beşiktaş'ın sevgilisi haline geldi. Sergen'in frikiğine vurduğu ustaca kafa Beşiktaş'a maçı getirdi diyorduk ki, hemen akabinde gelen F.Bahçe'nin penaltı golü, üstelik İbrahim Üzülmez'in kırmızı kart görerek Beşiktaş'ın 10 kişi kalması; maçta ikinci gerilim perdesini başlattı. Ama dedik ya; F.Bahçe maç oynamıyordu, daha doğrusu bir derbi oynadığının hiç farkında değildi. Değil 10 kişiye, 8-9 kişiye karşı bile oynasalar Fenebahçe 11'inin hiçbir şey yapmaya niyeti yoktu. Adeta İnönü Stadı'ndaki 35 bin kişiden büyülenmişcesine, afyon yutmuş gibiydiler. Carew'un ilk golünde önce Servet, sonra da Luciano'nun tuhaf hataları affedilir gibi değildi. Sonuçta kazanmayı çok isteyen, başka çaresi olmadığını bilen Beşiktaş, kazandı.
Aydınus genelde iyiydi
Hakem Fırat Aydınus, bazı kart ve disiplin eksikliğine rağmen oyun genelinde başarılı maç çıkardı. Verdiği penaltı doğruydu, penaltıda da İbrahim Üzülmez'i oyundan atması yerindeydi. Zira İbrahim'in penaltısı kaleden içeriye giren topu engelleme niyeti taşıyordu ve bariz gol şansı engellenmişti.