Çölaşan'a uzun yıllar önce de sormuştuk: "Kovulmak nasıl bir duygu" diye.
ODTÜ'de öğrenciyken "hedefi, dünyası, hayali" DPT'de çalışmak üzerineydi. Ama "27 yaşında bir gençken" DPT'den kovuldu.

***

DPT'den kovulunca ciddi ciddi bunalıma girmişti. Bunalımı 1 ay sürdü.
Bu arada Danıştay'a gitti ve "kazandı" ama. Kovulduğu DPT'ye geri dönmedi.
DPT'den sonra Petkim'e girdi.
Sonuç, tahmin ettiğiniz gibi...
Petkim'den de kovuldu.
Ama Petkim'den kovuluşu ona "vız geldi tırıs gitti." "İş mahkemesine" dava açıp kazandı. Fakat "Petkim'e de geri dönmedi."
Ve gazetecilik yılları...
Milliyet ve Hürriyet günleri.
Birlikte NTV'de program yaptığımız dönem. Rüya gibi geçiverdi.
"Kovulmaya talimli" Emin'e, yıllar önce sorduğumuz soruyu tekrarladık:
- Nasıl bir duygu?

***

Emin Çölaşan:
* Olayın hala sıcaklığını yaşıyorum.
* Üzüldüm tabii.
* Böyle olmamalıydı.
* Bir somut gerekçe olsa neyse.

***

20-30 yıl önce "Kızılay'da çok yürümüştük." Dün "bir yandan anılara" dalıp bir yandan da yürürken...
"Gelip geçen" laf attı, el sıktı, birkaç söz söyledi.
Kimi "abi üçkağıdın yok, düzgün adamsın" dedi.
Kimi "sayın Çölaşan adınız temiz kaldı."