Mehmetçik seneler önce şehit düşmüş. Adını yazıp, acıları tazelemeyelim. Geride 3 çocuk bırakmış.
Biri Boğaziçi Üniversitesi'nde.
Diğeri Anadolu Lisesi'nde.
Üçüncüsü Fen Lisesi'nde.
Hepsi de "başarılı öğrenciler."
Devlet "burs vermiş."
Ancak en büyük destek "konu komşudan" gelmiş.
"Eşten dosttan, hısım akrabadan" gelmiş. Tam bir "Anadolu yardımlaşması."

***

Teşekkürlerimiz Hayrünnisa Gül'e. Kayseri'de "6 şehit ailesinin" evini ziyaret etti. Aydınlıkevler'de. Yenidoğan'da. Yıldırımbeyazıt'ta. Yenibosna'da.
Şehit eşlerinden biri "iş istedi."
Bir başkası "evime kadar geldiniz ya, bu bana yeter" dedi.
Bir diğeri "kirasını devletin ödediğini" söyledi.
Ateş düştüğü yeri yakar.
Onlar hem "acı içinde" yaşıyorlar. Hem de "Allah devlete, millete zeval vermesin" diyorlar.

***

Çeşitli güçlükler içinde yaşam mücadelesi veren bu şehit ailelerine saygı duymamak mümkün değil.
Hayrünnisa Gül çantasından çıkardığı "kapalı zarfı", kocasını terörde şehit vermiş dul kadının "avucuna sıkıştırmak istiyor."
Ama o "saygın anne" almamakta direniyor:
- Bu ülkede benden de zor durumda olanlar var.
Sonra bayan Gül "içinde para olan zarfı" şehit ailesinin evinde "yastığın altına" koyuyor.
Ve "herkes ağlıyor."
Veren de, alan da, seyreden de.