Tevfik İleri "Yassıada'ya yollanır."
"İdam talebiyle" yargılanmaya başlanır.
"Geride" beş parasız bir eş... Ve "3 çocuk."
"19 yaşındaki kızı Cahide" başlar iş aramaya.
"İngilizcesi" var.
"10 parmak daktilo" yazıyor.
Güç bela bir iş bulur.
"Yarın gel, başla" derler.
Ama ertesi sabah da özür dilerler:
- Kusura bakmayın... Soyadınızın İleri olduğunu bilmiyorduk... Size iş veremeyeceğiz.

***

Cahide hanım şimdi "İngilizce öğretmenliğinden emekli."
"Size bir şey daha anlatayım" diyor:
- Bana çok dokunmuştu... Günlerce ağlamıştım.
Ve "sanki o günleri yeniden yaşayarak" anlatmaya başlıyor.

***

Cahide İleri trene biniyor, İstanbul'a gidiyor.
Yassıada'daki babasını ziyarete. Önce, diğer ziyaretçilerle "bekleme odasına" alınıyor.
Odada "bangır bangır" radyo yayını:
- Tevfik İleri'nin kızı Cahide, Paris'ten bavullar dolusu eşyayla dönerken yakalandı.
Oysa Cahide "Paris'i rüyasında bile görmemiş."
Ortada ne "bavul" var, ne "yakalanma."

***

Cahide İleri:
- Ama başka anılarım da var... Beni mutluluktan ağlatan anılar.
Cahide, Kayseri'ye gider.
Cezaevindeki babacığını ziyarete.
Otelci para almaz:
- Siz Tevfik ileri'nin kızısınız... Sizden para alırsam Allah'ın gücüne gider.
Lokantacı para almaz:
- Babanız bizim için hapis yatıyor, çile çekiyor... Sizden para almak bize yakışmaz.