Diyarbakır'da... Öğle sıcağında yürüdük... Terledik... Yorulduk.
Kentin merkezinde bir büfenin önünde durduk:
-Coca Cola... Zero olsun... Şöyle buz gibi.
Büfeci "Şehrimize hoş gelmişsiniz" dedi...Ve...
"Beni yanlış anlamayın" diye devam etti:
-Size Coca Cola yerine "Şerbet" versem... "Meyan şerbeti." İkramımdır... Geri çevirmezseniz memnun olurum.
-Sağol... Eksik olma... Yine de sen bana Coca Cola ver... Zero.
-Hayhay sayın yazarım... Ama müsaadenizle size bir şey hatırlatacağım.
-Hatırlat bakalım.
-Coca Cola'ya vereceğiniz para İsrail'e bomba olarak gidecek... Sonra Filistin'e atılacak.
-Ne ilgisi var?... Ama madem Coca Cola'ya karşısın... Öyleyse Pepsi Cola ver... Diet olsun.
-Başüstüne... Fakat... Sonuçta para yine dışarıya akacak... Meyan şerbeti içerseniz ... Hem sağlığınıza iyi gelir, hem de para Diyarbakır'da kalır.
Sonra...
"Özür dilerim" dedi:
-Para Diyarbakır'da kalır deyişim sözün gelişi... Sizden para alamayız, ayıp olur.
Ve bizim bir şey söylememize fırsat vermeden... Bir bardak Meyan şerbetini uzattı:
-Buyrun afiyet olsun... Şifa olsun.
Yanımızda yerel medyadan arkadaşlar vardı.
Biri "Büfecinin ikramını geri çevirmeyin, incinir" dedi.
Diğeri "Meyan şerbeti gerçekten de sağlık için iyidir" diye ekledi.
Üçüncüsü "Bölgede Coca Cola'ya karşı böyle bir algı var" dedi:
-Siz hayır deseniz de... Aslı esası olmasa da... Halk arasındaki algı bu.