Köfte reklamında erik çalmak için büyülü köşkün bahçesine giren afacanları hoş bir sürpriz bekliyor. Yalnızlıktan sıkılan ya da torun hasreti çeken bir teyze, bizimkilere eliyle hazırladığı köfteleri ikram ediyor. Ama gelin görün ki, insanoğlu doyumsuz. İki ekşi erik için bahçeye dalan çocuklar, mükellef bir köfte ziyafeti bulur bulmaz, astarını istiyorlar: "Ayran yok mu teyze?" Hadi erik hırsızlığını es geçelim. Zira hangimiz çocukken komşunun bahçesine dalmadık ki? Hem de evimizin buzdolabında meyvenin en alası dururken... Ağaca tırmanıp, heyecan içinde gizlice ceplere sokuşturulan papaz eriklerinin tadını hangi manavın tezgâhında bulabildik ki? Onun için, "Bu reklam, çocuklara kötü örnek oluyor. Onları hırsızlığa teşvik ediyor" faslını geçelim... Reklamda asıl yürek paralayıcı olan, teşekkür etmeyi unutan bir toplum olup çıktığımızın resmedilmesi. Yaşlı teyzeye "Eline sağlık" demek dururken, "Ayran yok mu teyze?" diye soran neslin yarınlarından kaygılıyım. Ayran gönüllü çocuklar yetiştirerek varacağımız nokta belli... Sevgiden yana ayranımız yoksa içmeye, taht-ı revanla gitsek ne olur gezmeye?..