PAZAR günü bu sütunlarda "Fena halde linçimiz geldi" diye yazmıştım. Demiştim ki, "Başta PKK terörünün yarattığı hınç olmak üzere yaşadığımız pek çok olumsuz olay halkımızı son derece hassas hale getirdi. Millet davul zarı gibi gerildi. Hepimiz tın tın ötüyoruz. Kuzey Irak'taki PKK varlığını biliyor, görüyor ama müdahale edemiyoruz. Eziyet gören çocuklar, aynı gün ailelerine geri verilmeye çalışılıyor. Yakalanan hırsızlar, gaspçılar kısa bir süre sonra salıveriliyor. Bunlar, toplumda kendi adaletini sağlama refleksi yaratıyor. İşlemeyen adalet mekanizmasının yerini orman kanunları dolduruyor. Buraya kadar her şeyi anlayışla karşılayabilirim. Ama linç kültürünün yetkili ağızlarca gübrelenmesine, linçe girişenler hakkında hiçbir cezai müeyyide uygulanmamasına, önlem alınmamasına, sağduyu çağrısı yapılmamasına tahammül edemem. Korkarım, bir süre sonra elimizde yağlı kementlerle dolaşmaya başlayacağız. Yüreğimizde hazır bekleyen darağaçlarını boş tutmamak için!.." Yazının yayınlandığı gün bir caminin imamını bıçaklayan genç, cemaat tarafından oracıkta linç edildi. Yüreğimizdeki darağacı 24 saat bile boş kalmadı... İnsan artık bu ülkede "Ben demiştim" demeye utanıyor. Zira kazalar, felâketler, cinayetler hep "Geliyorum" diyor!..