TÜRK takımlarının Avrupa kupası karşılaşmalarını ve milli maçları anlatan spikerlerden çok önemli bir ricam var. Lütfen artık rakip takıma ve futbolcularına yalvarmaktan vazgeçin!.. "Ammman dikkat..". "Yapma, yapma, ahhh!.." "Allah korudu kalemizi..." (Rakip futbolcu topu avuta gönderdikten sonra) "Bravo, aferin, işte hep böyle vur e mi!.." "Vallahi gözlerimi kapattım sayın seyirciler..." Tabii ki hepimiz milli hislerle ekran başına geçiyoruz. Elbette hepimizin içinden takımlarımızın yabancı rakipleri karşısında başarılı olmaları geçiyor. Ama maç anlatırken yalvar-yakar olmak da neyin nesi? Maça heyecan ve duygu katacağım diye Yeni Cami'nin önünde sadaka dilenir gibi inlemenin alemi var mı? Hele kaybedilen maçların ardından yakılan ağıtlar... "İşte her şeyin bittiği an... Şu anda rakip tribünler yıkılıyor, şehir yıkılıyor. Tabii bizim takım da..." Bir tek fonda "Batsın bu dünya" şarkısı eksik!.. Bir spor müsabakasını Yaprak Dökümü'ne çevirmek, yalnızca bize özgü bir durum olsa gerek...