İstanbul'da hatalı park cezası yemenizin tek bir kriteri var. Hayır, tahmin ettiğiniz gibi 'trafiği engellemek' değil. Araçların çekildiği anlaşmalı otoparka yakın olmak!
Trafik Vakfı çekicileri bizim apartmanın önündeki caddeyi fena bellediler. Bizim sokak üç şeritli ve tek yönlü. Yani her iki tarafa otomobil park edilse bile trafiği engellemek mümkün değil. Ama orası çekiciler için çok çekici... Sebebi, araçların götürüldüğü anlaşmalı otoparkın buraya sadece 200 metre uzaklıkta olması. Yani çekici hizmeti için tonla para alıyorlar ama 50 kuruşluk mazot yakmıyorlar. Bir de gürültüleri var ki, 'çekilir' gibi değil.
Önce hoparlörden avazları çıktığı kadar bağırıyorlar: "Ticariiiii... Bak son defa söylüyorum kaldır arabanı oradaaan..." (Yahu camı açıp fısıldasan, içindeki adam duyacak zaten. Ne gerek var onca desibel kirliliğine?) Sonra gacırtılar gucurtular eşliğinde otomobil kaldırma seremonisi. Gürültüye, arkada beklemek zorunda kalan sabırsız sürücülerin korna senfonisi de(!) eklenince olay, mahalle sakinleri için Çin işkencesine dönüyor. (Siz benim 'mahalle sakini' dediğime bakmayın. O, lafın gelişi... Bu mahallede nasıl 'sakin' olunur ki?) Hem de sabahın 08.00'inden gece yarısına kadar... Yaşlı ve hasta misafirlerim olduğunda kaç kez aşağıya inip çekicilerdeki görevlilerden ricada bulundum, 'Şu megafonu zorunlu haller dışında kullanmasanız, hatta sesini azıcık kıssanız, hastam var yukarıda' diye... Aldıran kim!
O mahallede sınava hazırlanan çocuk varmış, evde Alzheimer hastası yatıyormuş, adam gece mesaisinden dönüp az önce uykuya dalmışmış; kimin umrunda?
O sokaktan bir kilometre yukarıda her gün gazeteye gelirken geçtiğim Hattat Halil Sokak var. Araçlar yine iki taraflı park etmiş. Ama bizimkinden bir farkı var. Orası iki yönlü... Üstelik acayip dik bir yokuş. Her sabah araçlar, köprüdeki inatçı keçiler gibi karşı karşıya gelip boynuz tokuşturuyor. Ama bir gün bile oradan araç çekildiğine şahit olmadım. Neden? Çünkü anlaşmalı otoparka uzak da ondan...