Bu deyimi ilk kez Birleşmiş Milletler'in Yugoslavya iç savaşına müdahalesi sırasında öğrenmiştik. Gemi iyice azıya alan Sırplar'ın Müslümanlar'a karşı giriştiği vahşeti önlemek için NATO güçlerinin giriştiği operasyonlarda görev alan ülkeler 'Koalisyon Gücü' olarak adlandırılıyordu. Daha sonra Irak ve nihayet Suriye'de DAEŞ'e karşı yürütülen operasyonlarda da Batı güçleri bu isim altında toplandı.
Şu kaderin cilvesine bakın ki, dünya DAEŞ'e karşı Koalisyon Gücü'nden medet umarken, bu terörün en büyük hedefi olan Türkiye'de siyasiler bir türlü aralarında anlaşıp 'koalisyon' kuramıyorlar. Hani biz sürekli Batı'ya ve dolayısı ile Koalisyon Gücü'ne sitem edip 'Suriye'deki vahşete neden seyirci kalıyorsunuz?' diyoruz ya, adamlar dönüp 'Kardeşim siz önce kendi aranızda koalisyon sağlayın' deseler, ne cevap vereceğiz?
Yıllardır ağzımıza dolanan bir laf var 'Birlik ve beraberliğe en fazla ihtiyaç duyduğumuz şu günlerde...' diye başlayan... O gün çoktan geçti efendiler... Eminim; Sovyetler Birliği, Çekoslovakya, Yugoslavya, Irak, Suriye, İran, Yemen, Libya ve daha birçok 'bölünmüş' ya da 'demokrasiden uzaklaşmış' ülkede bu söz defalarca söylenmişti. Gelin görün ki, o sözü söyleyenler bir daha bu cümleyi söyleyebilecek gün göremediler.
Ama bizim önümüzde hâlâ 'görecek günümüz' olduğuna inanıyorum.
Benim şöyle bir hayalim var: Uzlaşamaz gibi görünen dört lider, aynı gün, aynı saatte tüm televizyonların ortak canlı yayınında bir araya gelip eteklerindeki tüm taşları döksünler. Herkes, birlik ve beraberlik konusunda kimin ne kadar 'samimi' olduğunu 'canlı canlı' görsün. Ama o masadan el ele, omuz omuza kalksınlar.
Bizi kurtaracak esas 'Koalisyon Gücü' budur!