Olmaz olmaz diye bir şey yok! 31 yaşımda kardeşimi aldım kucağıma. Kıskanıyor muyum? Şiişşşşt! Kimseye söylemeyin; biraz. Yılların saltanatı elimden alınıp duruyor. Hep ailenin en küçüğü bendim. En yaramazı, en ilgi çekeni, odak noktası. Babamın da yaptığı iş mi şimdi? Önce Leyla, şimdi Ali Nejat! Şaka bir yana tarif etmekte zorlandığım tuhaf duygular içinde sağa sola koşturuyorum. Bir yanım küçük kardeşlerini çok seviyor, bir yanım hâlâ anlam veremiyor.
YA ZEYNEP'İ KAPTIRIRSAM?
Dün gece düşündüm... Şimdi babayı kaptırdık ama canım annem benim! Annemdeki saltanatım sallanamaz. Fakat ya ablam Zeynep? Ya bu minik canavarlar Zeynep'in kalbindeki yerime konarlarsa? Çok mu bencilim? Ama küçük kardeş olmak öyle bir şey. Zeynep yıllarca ablalık yaptığı için duruma aşina. Antrenmanı bol. Ama ben öyle miyim? Hep küçük kardeş oldum, ablalık nedir bilmiyorum ki... Mesela 3 yaşındaki Leyla'yla durumumuz evlere şenlik. Minik cadı aynı ben! Huyu suyu, bakışları... Zaten o da benim gibi Akrep. Ve beni kesinlikle takmıyor. Herkese melek, bana gelince şımarıklık tavanda. Geçen gün hediye almış gitmişim. Kapıdan girdim, önce gülmeye başladı, sonra oyuna... Elini sallayıp 'git' diyor bana, avaz avaz bağırıyor. E ne yapayım, salona gittim. Sonra aldı Mickey'yi, Mini'yi, Goofy'yi yanıma geldi. Sözüm ona bana 'git' çekiyor ama yanımdan da ayrılmıyor. Bildiğin çekişiyoruz. Babam şaşkın; "Leyla kimseye böyle şeyler yapmaz" diyor. Yaa tabii, cadı o, cadı! Yakınen tanıyorum bu halleri, çünkü aynı ben! Nasıl sinirleniyorum, 3 yaşındaki çocukla didişiyorum. O gece eve dönünce sabaha kadar uyumadım vallahi; "Hele bir Ali Nejat doğsun da görür o Leyla gününü" diye söylendim durdum. Ve cuma günü Ali Nejat doğdu. Babamın ilk oğlu. Üç kızdan sonra... Hastaneye gittim. Ali Nejat'ı getirdiler. Amanın çok küçük bir şey bu! Infant! Aldım kucağıma... Bu arada Ali adını ben koydum. Çatla Leyla! Aldım kucağıma Ali Nejat'ı, minik elleriyle tuttu işaret parmağımı. Gülümsedi ve aşk başladı. Bir saat kollarımda uyudu, ben de konuştum onunla. Dedim; "Bak Ali Nejat, ben abla değilim, Ayşe'yim bu biiir. İki; korkma aslanım, babamın tüm şifrelerini çözdüm ben. Yolun açık koçum benim. Bu arada unutma Fenerbahçelisin." Garip duygular, iki minik ve ben. Görevim belli; önce şu küçük aşkım Leyla'yı ele geçireceğim, sonra Ali Nejat'ın 'Ayşe'si olacağım ve tüm bunları yaparken Zeynep'i onlara kaptırmayacağım. Offf işim çok zor çoook!
