Cuma sabahı Cem Ceminay'ın radyo programındaydım. (Radyo N101) Benim için ilk! Radyo ve TV programlarına katılmıyorum çünkü soru sorulmasına alışkın değilim, soru sormaya alışkınım! Fakat bizim ekipte öyle çok fanı var ki Ceminay'ın. İşe gidip gelirken otomobilinde onu dinleyenler, anlata anlata bitiremiyordu. "Falancayı bir ti'ye aldı, dinlemeliydin" ya da "Her gün GÜNAYDIN'ın haberlerini okuyup yorumluyor, bugün şöyle yaptı" diye kafamı şişiriyorlardı. E borçlu hissettim kendimi, madem bizi okumaya doyamıyor, iade-i ziyaret bir nevi! Kalktım gittim. Bütün yazılarımı, röportajlarımı önüne yığmış. Bütün yazı yazdıklarımı, röportaj yaptıklarımı sordu, sıkıştırdı, özel hayatımı deşti, kışkırttı, güldürdü ama bir güzel konuşturdu. Niye yazıyorum bunları? Radyo programı yapmaya karar verdim, haberiniz olsun. Küçücük fıçıcık bir odada, karşındaki adamdan başka dikkat dağıtacak bir şey yok, öyle güzel ötüyorsunuz ki, soru sormak için birebirmiş! Onu keşfettim.