Zeytin ve zeytinyağı, kutsal kitaplarda ve efsanelerde de yer alıyor. Adem, 930 yaşında öleceğini anlayınca, affedilmesi için oğlunu cennet bahçesine gönderir. Oğluna, orada, üç tohum verirler ve ölmeden babasına yutturmasını isterler. Adem'in oğlu, denileni yapar. Babası gömüldükten sonra mezarında bu üç tohum yeşerir. Biri zeytin ağacı, diğeri sedir, üçüncüsü ise servi olur. Bu ağaçlar, Tanrı ile insanın arasındaki barışı temsil eder.
Zeytinin yağından, Nur suresinde de söz edilir: "Allah, göklerin ve yerin nurudur. Onun nurunun temsili, kandil gibidir. Kristal bir fanus içindedir. O fanus, sanki inciye benzeyen bir yıldız gibidir ki, mübarek bir ağaçtan, yani zeytinden tutuşturulur. Zeytinin yağı, neredeyse kendine ateş değmese bile ışık verir."
Hıristiyanlar için zeytin, İsa'nın gözyaşıdır. Nuh Peygamber ise, tufanın bittiğini güvercinin ağzındaki zeytin dalından anlar.