Özel Yetkili Mahkemeler (ÖYM), yargıdaki adaletsizliğin müsebbibi gibi gösteriliyor.
Oysa bir adaletsizlik varsa, bu durum, mahkemelerden değil, ancak hâkimlerden kaynaklanabilir.
Diyelim ki ÖYM'leri kaldırdınız, Adalet Bakanlığı bünyesinde 10-15 yılı aşan hizmeti sonucunda 1. dereceye kadar yükselen bir hâkimin vazifesine son mu vereceksiniz? O yargıç, görevini, bu defa da herhangi bir ağır ceza mahkemesinde sürdürmeyecek mi?
ÖYM'lerin yerine, Terörle Mücadele Kanunu'nun 10. maddesiyle görevlendirilen Bölge Ağır Ceza Mahkemeleri kuruldu. 28 Şubatçıları yargılayan Ankara 13. Ağır Ceza Mahkemesi, böyle bir ihtisas mahkemesidir.
Bir ara tutuklu sayısı 72'ye kadar ulaşmıştı.
Son olarak 15 kişi daha tahliye edildi ve cezaevinde 5 kişi kaldı. (Çevik Bir, Çetin Doğan, İdris Koralp, Erol Özkasnak, Kenan Deniz) Tutuklama hali, -tıpkı ÖYM'lerde olduğu gibiağır suç isnadından ve darbe iddiasından kaynaklanıyor.
ÖYM'lerin en önemli ve tartışma yaratan yetkisi, sanığın, belirtilen gün, saat ve yerde hazır bulundurulması mecburiyetiydi. Bu yetki, ani baskın ve dalgalarla, korku uyandıracak şekilde uygulandı.
Sanığın savunma hakkını sınırlamak, avukatın dosya içeriğini incelemesini, belgelerden örnek almasını kısıtlayabilmek gibi usule ilişkin birkaç yetkisi daha vardı.
ÖYM'ler yerine kurulan Bölge Ağır Ceza Mahkemelerinde de istisnai yargılama usulleri devam ediyor. Zira bunlar, devletin güvenliğini, anayasal rejimini tehdit eden önemli suçları yargılıyor. Benzerleri birçok demokratik ülkede mevcut.
28 Şubat'ta Meclis Komisyonu'na hesap vermeyi reddeden Teoman Koman ve Veli Küçük, ÖYM'ler olmasaydı kolayca mahkemeye gelirler miydi? Ya da ani baskınlarla evleri ve işyerleri arananlar, gevşek davranılsaydı, ele geçen o belgeleri imha etmezler miydi? Bugün ihtiyaç kalmamış olabilir ama askeri vesayetin kırılmasında ÖYM'ler çok önemli bir rol oynamıştır. Bunu unutmayalım.