Başbakan Tayyip Erdoğan, iktidarının 10. yılında. İsmet İnönü'den (12 yıl) sonra kesintisiz en uzun süreli Başbakanlık yapan ikinci isim olarak tarihe geçti. Siirt'te (1997) okuduğu şiir bahane edilerek siyasi hayatı bitirilmek istendi. Kadere bakın ki O, "yiğit düştüğü yerden kalkar misali" 9 Mart 2003'te Siirt'ten Başbakan seçildi. 3 Kasım 2002'de partisi iktidara geldiğinde kendisi "yasaklı" idi. Bu durumun demokratik bir devlette sürdürülebilir olmadığı görüldü ve siyasi yasağı kaldırıldı. Ama hesaplar başkaydı. Derin güçler, "Tayyip Erdoğan ile Abdullah Gül'ün birbirine düşeceğini, deneyimsizlik yüzünden kısa sürede zayıflayacaklarını, hükümet edemeyeceklerini" öngörmüştü. Geçen zaman, varsayımları alt üst ederken, siyasi literatüre "kardeşlik hukukunu" kazandırdı. Belki yasaklı idi ama Erdoğan, Gül'ün Başbakanlığı üstlenmesine "Evet" dedi. Alternatifler arasında tercihini Gül'den yana kullandı. Nisan 2007'de kardeşlik hukukuna bir kez daha müracaat edildi. Erdoğan, Cumhurbaşkanlığı için Abdullah Gül'ü aday göstererek, Çankaya'ya uzanan zorlu yolu açtı. Peki ya şimdi?
Halkın seçeceği Cumhurbaşkanı'na 16 ay kala Gül, "Emekli olmak istemediğini" ilan etmişken, bundan sonra ne beklenebilir?
Bu noktada senaryo çok. "Yeni Anayasa, Başkanlık sistemi, terör sorununun çözümü, yerel seçim performansı" gibi geleceği şekillendirecek bilinen faktörler var. Hayatın bilinmeyenleri, sürprizleri ise cabası. Ama yine de belirleyici kriter "özel hukuk" olacaktır. Kardeşlik hukukunun üzerine "Fedakârlık hukuku" bina edilecektir. 2014 ve sonrası için muhalefet partilerinin bile güçlü aday bulma, güçlü iktidar çıkarma umudu yokken, tüm dengeler Erdoğan-Gül denklemine göre kurulurken çözüm, "özveriden" geçecektir. Hareketin liderine göre çizgi çekilmezse bu süreçte "bir kazanan, çok kaybeden olur!"
