Son birkaç hafta piyasalar Fitch'in tartışmalarıyla geçti. Oluşturulan beklenti, Fitch'in ülke notumuzu durağandan negatif görünüme indireceğiydi. Medyada o kadar fazla dillendirildi ki kredi notu üzerinden ekonomiyi kötüleme propagandasına dönüştü.
Öyle ki notumuzun düşürülmesi zaten kesin gibi algılatıldı. Cuma günü piyasalar kapandığında açıklanacak olan, not düşürmeden önce görünümün negatife dönüşeceği "gerçeği" idi.
Fakat bu durum gerçek değildi ve Fitch, mevcut durumu teyit etmekle kalmadı, güneyimizdeki ateş ortamına rağmen jeopolitik risklerin tehlikeli olmadığı vurgulandı. Bununla da yetinilmeyip, haftalardır ekonomiyi kırılgan gösterenlere cevaben "ekonomi cesaret verici sinyaller taşıyor" açıklaması yapıldı.
Buraya kadar her şey yolunda gibi görünebilir. Neticede "son 2 krizin 8'ini bilen türden" karamsar ekonomistlere cevap verilmiş sayılabilir. Peki ya bu süreçte Türkiye ekonomisine çıkarılan faturaya ne demeli?
Küresel arenada tırmanışa geçen doların özellikle gelişen piyasaların para birimlerini düşürdüğü ortamda Türk Lirası'nın ortalamadan fazla düşmesi, bu algı operasyonunun faturası oldu. 2.10- 2.20 bandında seyreden doların 2.30'u görmesi, hayal ürünü not kırmanın neticesiydi.
Kredi notu düşecek yalanıyla doların getirildiği kritik eşik, ihracatçının rekabetçi kur çizgisini de aşıyor. Sonuçta ihraç ettiği her 100 dolarlık mal için 65 dolarlık ithalat yapmak zorundaki üretim yapısıyla Türkiye, pahalanmış doların getireceği maliyet artışı risklerini üstlenmiş olacaktı.
Benzer operasyonları bu yılın ocak ayında yaşamış ve doları çıldırtıp kriz beklentisiyle kırılganlık algısı oluşturmuş, Merkez'in 5.5 puanlık faiz artışına zemin hazırlamıştık.
Fitch'in not teyidinden hangi dersi çıkarırız bilmiyorum ama bundan sonra not açıklama sırasındaki Moody's ve S&P bahanesiyle aynı maliyetleri ödemeyelim diyorum.