Bir niteliği olduğu halde işi olmayan, gezegenin yeni ve farklı fakirlerinden söz ediyorum. Ekonomilerdeki daralma veya büyük değişim anlarında sayıları artan, işler yoluna girince yeniden ikbali yükselen insanlar...
Afrikalı bir fakiri anlayabilirsiniz.
Neticede "yoksuldur" veya temel ihtiyaçlarını karşılayacak imkânlardan asırlardır "yoksundur."
Hint fakirini de bilebilirsiniz. Kast sistemine bakıp, dededen fakirliği görebilirsiniz.
Amerikalı "homeless" fakiri de anlarsınız. Zenginliğin taşrasına düşmüş, evsiz barksız, sistemin atıklarına muhtaçtır.
Çin'deki fakir, "günde 1 dolardan düşük" geliri tanımlar, bildik bir fakirlik türüdür.
Türkiye'de fakir olmayı da tanımlayabilirsiniz. Türk-İş'e göre asgari ücret dahi bu "fakirlik" tanımına abartılabilir.
Küresel krizin doğurduğu yeni bir fakir türü var ki, bunların durumu, gerçekten ilginç ve garip. Farklı bir sosyal fenomen haline gelen yeni fakirler...
Bunların çoğu Avrupalı... Bildik "hiç yok" veya "hâlâ yok" türü bir fakirlik değildir bu. İkbali kaybetmişlik tanımına yakın, garip davranış kalıpları sergileyen yeni fakirlik...
Genelde işsizliğe bağlı bir oluşum... Orta sınıftan işini kaybedenlerin oluşturduğu bu kesimin en dramatik üyeleri "nitelikli işsizler."
Daha az eğitimli işsizlerin yerini alan bu sosyal katman, 2001 Krizi'nde bizdeki finans sektöründe bir ara ortaya çıkmıştı. Fakat "sosyal devlet" dinamikleri güçlü Avrupa'da, düne kadar oluşmamıştı.
Bugün "sosyal devlet" kurumlarını kaybeden veya zayıflatan kriz yüzünden Avrupa, bu yeni tür fakirlikle yüzleşmeye başladı.
Geleneksel fakir, yoksulluğuyla ne yapacağını bilir. Zira hayatta kalma repertuarı geniştir ve yoksunlukla baş etme pratiği vardır.
Yeni fakir, yoksunluğuyla ne yapacağını bilmez, bilemez. Zira pratiği yoktur. Elinde avucunda ne varsa kaybedip, "zengin"likten, "dibe" vurmuştur.
İşsizlik kötüdür ama nitelikli işsizlik daha da kötüdür. Mutlu bayramlar...