Pakistan'dayız. "Böylesi kaynaklar varken neden bunlardan yeterince yararlanamıyoruz." Lahor'da, Semerkant'ta, Fildişi Sahili, Gine, Nijerya, Gana'da... Hep aynı söylem: "Böylesi kaynaklara sahipken..." Dün Cumhurbaşkanlığı himayesinde Uluslararası İş Birliği Platformu (UİP) tarafından düzenlenen "Küresel Gelecek: İnsan Odaklı, Akıllı Ekonomi Temalı 7. Boğaziçi Zirvesi"nin ikinci gününde gerçekleştirilen "Daha iyi bir gelecek için sürdürülebilir ekonomi" panelini yönetiyorum.
Pakistan Finans Bakanı Muzaffer Said ve Afganistan Ekonomi Bakanı Abdül Settar Murad ile İslâm ülkelerinin işbirliği üzerine konuşuyoruz.
Her iki bakanın ortak ifadesi değişmiyor; "ülkemiz böylesi kaynaklara sahipken..." Bakanlara "Peki, ne yapmak gerek?" diye soruyorum. Abdül Settar Murad, "OECD, Birleşmiş Milletler gibi uluslararası kurumların İslâm ülkeleri için de var edilmesi" gereği üzerinde duruyor.
Son derece yerinde bir görüş... Murad "sürdürülebilir kalkınma için" diyor: "Barış ve uyum gerekir. Bunu sağlamak için bizlerin artık bir araya gelerek inovatif fikirler üretme zorunluluğumuz var." O halde soruyu panelden çıkartıp genelleştirelim, mademki dünya 5'ten büyük, mademki elindeki potansiyele rağmen İslâm ülkeleri bunlara erişmekte küresel çetelere tosluyor, o halde bizler kendi uluslararası kurumlarımızı neden var edemiyoruz?
Aslında bu uyanış başladı ve Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın bütün mesajlarında bu tema işlendiği gibi kulaklarda da yer etti.
Nitekim dış ülkelerde Türkiye'yi anlatırken gelen sorularda "bu kültür coğrafyasının liderliği" noktasında bizi işaret ediyorlar.
Gündeme yönelik öylesi yoğun algı operasyonları var ki, bunların arasında fazla ses bulamasa da İslam coğrafyasında dolaşırken sıkça duymaya başladığım cümleyi aktarayım: "Türkiye kültür iklimimizin kilit taşıdır. Siz çökerseniz, cihan çöker." Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın "bize asla diz çöktüremeyecekler" beyanı, Türkiye'nin bu öneminden neşet ediyor ve kendi küresel örgütlerimizi kurmamız gereğini anlatıyor.
