Bazı maçlar vardır soyunma odasına gelirsin, başını iki elinin arasına koyarsın ve derin derin düşünürsün. "Nasıl oldu da biz bu maçı kaybettik? Bu kadar iyi oynadığımız, bu kadar çok oyuna hükmettiğimiz, bu kadar çok pozisyona girdiğimiz bir maçı nasıl kaybettik?'' diye düşünür anlamaya çalışırsın. Ama bir yere koyup cevabını da bulamazsın. Aslında işin gerçeğinde derinden derine yaşananları bilirsin ama kabul etmek istemezsin. Öyle de düşünsen böyle de düşünsen biten maç geri gelmez. Dün akşam Beşiktaşlı oyuncular soyunma odasına girdiklerinde büyük ihtimalle bu şekilde düşünmüşlerdir. Eminim ki çok da pişman olmuşlardır. Beşiktaş'ın önünde ulaşılabilecek bir sezon hedefi olarak duran Türkiye Kupası'nı da terk etmek elbette büyük bir üzüntü kaynağı. Ama bu kadar çok pozisyona girdiğin bir maçta bunları gol yapamazsan bu sonuca razı olmaktan başka seçeneğin kalmaz. Ghezzal'ın liderliğinde Beşiktaş taraftarını tekrardan ümitlendiren bu güzel oyun, Michy Batshuayi'nin ayağından bolca kaçırılan pozisyonlara takıldı. Bir de kontrataklarda azda olsa verilen pozisyonlar, Beşiktaş'a yenilen 2 golle büyük bir kayıp olarak geri döndü. Sezonun geri kalanı için elde kalan son hayaller de kaybedilen bu turla beraber Beşiktaş'ı zor bir sezonla baş başa bıraktı.