Kale önü tehlikelerinin çok az yaşandığı temposuz ve sıkıcı bir ilk yarı oldu. Orta alanda kilitlenen bir oyun. Bilindiği gibi Trabzonspor kolektif yapısı sorunlu bir takım. Bu yüzden dengeli bir oyun ortaya koymaları olanaklı gözükmüyor. Özellikle dış saha maçlarında bu sorun ortaya daha fazla çıkıyor. Konyaspor maçında da yine geriye çok fazla yaslanarak oyuna başladılar. Orta sahada Zokora ve Bourceanu'nun hücum aksiyonları son derece yetersiz olmasının yanında, oyunu başlatırken bile pas hataları üst düzeydeydi. Olcan ve Özer içeri girmeleri gereken pozisyonlarda çizgide kaldıkları için Konyaspor orta alanda topa daha fazla sahip olan takım oldu. Hücumda ise Malouda fiziksel anlamda son derece yetersiz bir görüntü verdi. Hücumu yönlendirmesi gerekirken çoğu kez aldığı topları kaybetti. Öndeki Henrique de ne kenarlardan ne de orta alandan hiçbir destek geldiği için çok etkisiz kaldı. İkinci yarı Zokora'nın yerine Gökhan'ı alarak oyuna başladılar. Konyaspor ilk yarıya göre tempoyu artırdı. Özellikle Trabzonspor'un sol kenarından geliştirdiği ve gol pozisyonları ürettiği ataklar vardı. Bu pozisyonlarından birinde Onur gole izin vermedi.
Yapılan oyuncu değişikliklerinden sonra ise oyunun son on dakikalık bölümünde rakip alanda daha fazla pas yapan ve her iki kenardan da atak girişimleri olan Trabzonspor, final paslarını olumlu yapamadığı için gole dönüştüremedi. Dünkü oyunu göz önüne getirdiğimizde alınan bir puan kayıp değil kazanç olarak görülmelidir. Çünkü sezon başından beri özellikle dış saha maçlarında ortaya konulan oyunun adı ne yazık ki futbol değil. Ne takım savunmasında yeterlilikleri var ne de hücumda. Birbirinden kopuk ve hatlar arası uyumsuzluğun üst düzeyde olması bu görüntüyü ortaya çıkaran en büyük etken. Zaman zaman bireysel becerileri olan oyuncuların da oyunda ki katkıları yeterli düzeyde olmadığı için istikrarlı bir yapıya da kavuşmaları son derece zor.