Her maç aynı senaryo. Öne geçtiği her maçta sorunlar yaşayan bir takım. Önce bir gerçeği vurgulamak lazım, şampiyonluğun yolu savunmanın ortaya koyacağı performans ile doğru orantılıdır. Yani savunmanın göbeği ve de onun önündeki oyuncu büyük önem taşır. Bu sezon Trabzonspor'un şampiyonluk yarışının içerisinde olmasında en büyük katkı kaleci Uğurcan'ın olağanüstü performansıydı. Dün görüldü ki savunmada yetersizliklerle dolu bir takım, 3-1 öne geçtiği maçta bile çok önemli bireysel hatalar yaptı. Yenilen ilk golde Ömer Ali'nin kenardan yaptığı ortada üç Trabzonsporlu oyuncu var ama rakipten bir kişi rahatlıkla golü attı. Yenilen ikinci golde ise Konyaspor'da oyuna girdikten sonra oyunun şeklini değiştiren Shengelia topa mükemmel vurdu ama kurulan baraj yanlıştı.
İlk yarıda iki kez gol pozisyonuna girdiklerinde araya atılan topta gelişen atak, Da Costa ve Campi'nin uyumsuzluğundan kaynaklandı. Dördüncü golde ise yine üç Trabzonsporlu'nun olmasına rağmen Thuram rahatlıkla kafayı vurdu. Bu maçta Abdülkadir Ömür, Ekuban ve oyundan çıktığı ana kadar Abdulkadir Parmak ve de Nwakaeme Trabzonspor'da öne çıkan oyunculardı. Hayal kırıklığı yaratan oyuncuların başında ise Ndiaye gelmekte. Transfer edildiği günden beri ne yazık ki istenilen performansı bir türlü ortaya koyamadı. Pandemi sürecinden sonra coşkuyu, kazanma azmini ve de takım olma bilincini sahaya bir türlü yansıtamadılar. Fiziksel ve mental anlamda hazır olmadıkları için ayaklarına gelen şansı kullanamadılar.