UEFA'nın VAR bile kullanmayarak verdiği değeri gösterdiği ama bir taraftan imzalanmış yayın hakları ve vs. gelirler yüzünden pandemi yılında bile oynattığı Avrupa Uluslar Ligi'ne ben ilk günden beri ısınamadım ama milli formayı giyen futbolcuların böyle bir hakkı yok elbette. Sahamızda oynadığımız son 14 maçta aldığımız 3 mağlubiyet de Uluslar Ligi'nde geldi. Organizasyon seçtiğimiz son iki maçın hikâyesinden belli. Rusya'da da, dün akşam da rakibe değil tabelaya reaksiyon veriyoruz. Bunu başaramadığımız maçta da zaten sahamızda Macaristan'a kaybettik.
Ozan cezalı, Çağlar sakat ve "Sakatım" diyerek federasyondan önce açıklama yapıp giden Kaan Ayhan ile Kovid testi negatif çıkmış olmasına rağmen Milli Takım'a geri dönmeyen İrfan Can yok, kim var peki? Stoperde Başakşehir'in 8 puandan verdiği şampiyonluğun stoperi Mahmut, Merih Demiral'ın partneri. Fenerbahçe'de tutunamayan Hasan Ali, ligde 4 maç kazanamayan Başakşehir'in sol beki ve forvet hattında Burak ile iletişimi olmayan ve "Ya ben oynarım en uçta ya da Burak" dedirten Kenan Karaman... Sırplar çok eksik geldi. İlk yarıda Milinkovic-Savic ile orta sahayı domine ettiler. Maçın başında Kenan'ın şutu dışında ne pozisyonumuz ne de oyun üstünlüğünü aldığımız dakika vardı. Sağda Zeki ve Cengiz ile yakaladığımız kalite ve tecrübe maalesef sol kanatta yok ve bu dengesizlik forvet arkasındaki Hakan'ı da zorluyor. Milan'da Hakan iki kanadın bağlantı noktasında çok daha rahat oynarken dün golü de kendi hazırlayıp attı ve elbette çok çalışan ve hep iyi oynayan Ozan...
"Uluslar Ligi bu, olur böyle" demeyelim. Sonunda hep olmayanların tarihi kaç cilt oldu futbol tarihimizde...