İyi takım kötü zemin tanımaz derler ama Malatya'nın kötü zemini iki takım için de işkence gibiydi. Ayağa pas yaparak oynamaya çalışan Galatasaray belki oyuna maç boyu hakim oldu ama Emre Akbaba, Belhanda, Arda ve Feghouli'nin yerine oyuna giren Emre Kılınç teknik becerilerini maalesef verimli kullanamadılar. Belhanda saklanarak oynadı. Ayağı çime takılan Belhanda'nın "Aman bu zeminde sakatlanmayayım" anlayışıyla kendini frenlediğini düşünüyorum.
Arda ilk yarıda Saracchi'yi hızlı atağa kaldıran pasları atmasına rağmen fizik güç olarak tükendi. Emre Akbaba inanılmaz pas hataları ve top kayıpları yaptı. Kötü zeminde Marcao-Donk ikilisi ile Taylan, Galatasaray'ın iyileri olarak ön plana çıktı. Feghouli'nin sakatlanması ve oyundan erken çıkması Galatasaray'ın oyun anlayışını olumsuz etkiledi. Emre Kılınç maalesef oyuna akıl ve beceri koyamadı. Linnes yaptığı bindirmeleri etkili ortaya dönüştüremedi. Emre Kılınç'a gollük bir orta yapan Saracchi çok çalışmasına rağmen orta yapma konusunda verimli değildi. Emre Kılınç baskı ve markaj altında olmamasına rağmen rahat atması gereken golü kaçırdı. Muslera'nın dönüşü Donk-Marcao ikilisinin güvenli oynamalarını sağladı.
Malatyaspor'un kötü zeminde öncelikli hedefi Galatasaray'ı bozmak üzerineydi. Kapalı savunma anlayışıyla Galatasaraylı oyuncuların etkili pas yapmalarına izin vermediler. İki Emre ve Belhanda'nın kötü zeminde ısrarla ayağa kısa paslarla oynamaları büyük hataydı. Galatasaraylı oyuncuların kaleye şut atma planlarının olmaması şaşırtıcıydı. Defans arkası koşular da planlanmayınca Galatasaray üretken olamadı.
Akbaba'yı pas hatalarına rağmen uzun süre oyunda tutması Terim'in sabrıydı! Ancak maçın kazanılmasında yine Terim'in Donk'u santrfora göndermesinin payı büyüktü. Bu hamle Babel'in boşa çıkmasını sağladı. Ve Babel bir kez kaleye şutu denedi ve Galatasaray'a zirve yarışında büyük moral sağlayacak golü attı.