Fenerbahçe çok koşan, hırslı, disiplinli ama kapasitesi sınırlı rakibi karşısında 90 dakika boyunca çok olumsuz saha içi görüntüsü sergiledi. Takım savunması devamlı sıkıntılar yaşarken, hücum gücü çok kısır kaldı. Tabii ki bu olumsuzluğun önemli nedenleri vardı. Teknik direktör Ersun Yanal, takımın alışılmış ayağa paslı topa fazla sahip olma prensibini değiştirip, hızlı oyun felsefesini takımına monte etmek istiyor. Ama bu düzen eldeki kadronun yapısına hiç uygun değil. Öncelikle ileride Webo ve Kuyt'ın adam eksiltme özellikleri yok. Ayrıca Webo, sırtı karşı kaleye dönük duvar olma vazifesini yapamıyor. Emre ve Meireles'in de yapıları adam eksilterek ileriye mesafe katedmeye uygun değil. Ama bu hızlı hücum ilkesi, bu şartlarda pozisyon getirmiyor. Üstelik oyunun kontrolü de ele alınamıyor. Kuyt ve Webo ile kontra atak şansları da kullanılamıyor. Çünkü ikisi de geniş alan sprinteri değil.

Emre'ye verilen süre fazlaydı
Fenerbahçe golü yediği dakikaya kadar hiç top kullanamadı, hiç etkili atak yapamadı. Ciddi de tehlikeler yaşadı. Ersun Yanal'ın en büyük hatası çok kötü bir gününde olan Emre'yi o kadar süre oyunda tutmasıydı. Cristian girdikten sonra eski düzene alışmış takım kurgusu gündeme gelince, hücumda etkili olmaya başlayan bir Fenerbahçe ortaya çıktı. Bir top direkten döndü ve gole yakın ataklar gelişti. Son saniyede gelen penaltı golüyle en azından kara bulutlar dağılmış oldu. Yalnız Ersun Yanal'ın bu maçtan gerekli dersleri mutlaka alması gerekiyor. İlk takım tertibi hatalıydı. Bu arada daha kötü bir sonucu ise defans bloğunun ortasında Bruno Alves ve Mehmet Topal'ın performansları engelledi. Bir önemli kurtarış da Volkan yaptı. Yanal'ın en azından Emre'yi yapısına hiç uymayan önliberoda görevlendirmekten vazgeçip, burada Mehmet Topal'ı değerlendirmesi isabetli oldu.