Geçen hafta ifade ettiğimiz üzere Washington'da AK Parti'nin bu seçimlerden açık ara birinci parti olarak çıkacağından kimsenin en ufak bir şüphesi yok. Halkın istikrardan yana oy vereceği ve AK Parti'nin Türkiye tarihinde çok ender görülen bir başarı göstererek üçüncü kez seçimleri rahatça kazanacağı analizi yapılıyor.
Öte yandan, Türkiye'de ne olup bittiği ile ilgilenen küçük azınlık için asıl soru muhalefetin ne kadar oy alacağı. "MHP baraja takılır mı?" "CHP yüzde 30 alır mı?" gibi sorular bu nedenle revaçta.
The Economist dergisinden gelen "CHP'ye oy verin" çağrısına kızanlar bu derginin İngiltere'de yayınlanmakla beraber genel olarak Washington'la aynı siyasi frekansı paylaştığını unutmasın.
Daha bu yazı çıkmadan geçen pazartesi bu kösede şöyle demiştim:
"Özellikle ABD Dışişleri Bakanlığı Türkiye'de daha demokratik bir iktidar ve daha başarılı bir muhalefet görmek istiyor. Bu nedenle MHP ve CHP'nin yeni dönemde Meclis'te güçlü bir şekilde temsil edilmesine sıcak bakılıyor. Kılıçdaroğlu ve Bahçeli, Washington'da bilinen isimler değil. Ama AK Parti'nin karşısında eskiden olduğu gibi sürekli olarak laiklik teması işlemek ve 'korku pazarlamak' yerine 'proje üreten' bir muhalefet oluşu Amerikalı yetkililer tarafından çok olumlu karşılanıyor."
Amerikalı birçok yetkili Türkiye'de yüksek oy alacak güçlü bir muhalefetin hem Türk demokrasisi hem de AK Parti adına olumlu bir gelişme olacağını düşünüyor.
Burada kızmak yerine asıl sorulması gereken soru şu: Neden Batı dünyası ve Washington Türkiye'de güçlü bir muhalefet görmek istiyor?
Kanımca bunun bir genel, bir de Türkiye'ye özel olmak üzere iki nedeni var. Birincisi demokrasi denen siyasi sistemin doğası gereği genel bir temenni. Demokrasi ancak sağlam ve güçlü bir muhalefet varsa başarılı olabilir. Demokrasi bir siyasi rekabet sistemi. Muhalefet çok zayıf olursa iktidara gelme şansına sahip olmaz ve bu durum doğal olarak sistemde ciddi aksaklıklar yaratır.
Türkiye'ye özel durumdaysa demokratik muhalefetin güçlü olması Batı açısından son zamanlarda çok daha fazla önem kazanmış durumda. Bunun temel nedeni son yıllarda AK Parti iktidarının asker ve yargı karşısında girmiş olduğu siyasi mücadeleyi kazanmış olması. Batı dünyasının gözünde Türkiye'de asker ve yargı demokratik olmayan bir şekilde sisteme müdahale eden siyasi aktörlerdi. Bunların demokratik bir meşruiyeti yoktu ve bu nedenle siyasi aktör gibi hareket etmeleri Batı'nın demokratik standartlarıyla uyuşmuyordu.
Ama iş sivil muhalefete ve basın organlarına gelince durum başka. Bugün gelinen noktada Batı dünyası AK Parti'nin karşısında asker ve yargı gibi demokratik olmayan aktörler yerine güçlü bir demokratik muhalefet ve özgür bir basın görmek istiyor.
Türkiye'de basın ve ifade özgürlüğü konusunda ortaya çıkan manzara kafa karıştırıcı. Bu nedenle Washington'da önemli bir kesimin gözünde sanki Türkiye'de otoriterleşme yönünde bir tehlike varmış gibi bir izlenim var.
Zaten tam da bu nedenle hem The Economist dergisi, hem de Washington'da hatırı sayılır bir kesim AK Parti karşısında daha güçlü bir muhalefet görmek istiyor.
Tabii bu CHP'nin demokrasiye inanmış ve darbeler ile arasına mesafe koymuş olduğu varsayımına dayanıyor.
Ergenekon avukatlığına savunan, askere göz kırpan, yargı darbelerine destek veren bir CHP yerine artık daha demokratik yeni bir CHP ortaya çıktı varsayımı yapılıyor.
Bu konuda Batı'lı çevrelerin haklı veya haksız olduklarını ancak zaman gösterecek.
Bütün bunlara rağmen sonuç olarak Washington gene kendi işine bakacak ve seçimlerden sonra Türkiye'den dış politika alanındaki talepleriyle ilgilenecek. Temmuz ayından itibaren Türk-Amerikan ilişkilerinin seyrini NATO füze kalkanı için pazarlık, Ermenistan ile protokoller, İsrail ile ilişkiler ve Arap dünyasını altüst eden gelişmeler belirleyecek.
