"DR. Ayla Gökçe!.." diye anons ettiler.
Yerinden kalktı.. Sahnenin önüne geldi. Hocasından diplomasını aldı ve sonunda sınıf arkadaşlarıyla birlikte kepini havaya attı.
Birkaç yıl sonra, ikinci kez Marmara Üniversitesi'nin kep giyme törenindeydim, bir defa daha orada olması mümkün olmayan bir babanın eksikliğini birazcık doldurmak için..
Dostum, kardeşim, meslektaşım Atilla Gökçe, Dünya Kupası'nda görevliydi, Almanya'da.. Kep giyme törenine katılamıyordu.. Yiğiter'le (Uluğ) ben gittik onun yerine.. Elimizde büyümüş Ayla'yı doktor olarak görmek bir başka keyif, bir başka gururdu..
"Seneler ne kadar hızlı geçiyor" dedi Yiğiter!..
"Hızlı geçiyorsa, iyi geçiyordur" derim hep..
Nermin ve Atilla pırlanta kızlar yetiştirdiler. Ne mutlu onlara.. Ne mutlu, bu muttan bir nebzeyi diploma törenlerinde paylaşan bana..