Türkiy e'nin ilk dünya güzeli Keriman Halis'i kaybettiğimiz günün akşamı kuzen Faruk Uluç telefon etti.. "Hıncal, biliyor musun, Keriman Hanım, babaannenin akrabası olurmuş. Hacı Osman köylü bir Ubıh kızıydı" dedi..
Hacı Osman, bizim Çavuşköy'e yürüyüş mesafesindedir. Koca Çay'ın öte yanında..
"Ubıhça'yı son konuşan adam" olarak dünya dil literatürüne giren, 1992'de kaybettiğimiz Tevfik Amca (Esenç) o köydendir.
Kafkas göçü sırasında Manyas bölgesine yerleşen Ubıhların sayısı o kadar fazla değil. Hepsinin arasında kan bağı da bir şekilde vardır mutlak..
Keriman Hanımın kardeşleri Tesit (Merhum) ve Turgan Ece ile yakın dostluklarımız, sohbetlerimiz oldu. Yeğeni Ceylan Ece ile de.. Bu konuşmalarda, akraba olduğumuz hiç geçmedi..
Fark etmez.. Çerkes güzeli Keriman Halis, Ata'nın verdiği soyadı ile Ece, her Ubıh'ın, her Çerkesin, her Türk'ün gururudur, Cumhuriyet'in öncü kadınlarından biri olarak..
Nur içinde yatsın!..