60'lı yıllardan söz ediyorum..
Son perde açılmadan, iki perde arasından bir kafa uzanır, seyirciye teşekkür eder ve "İyi geceler" dilerdi.. "Büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden.." diyerek..
Ali Sururi olurdu hep..
Hayatta en sevdiğim Tiyatro'dur İstanbul Tiyatrosu..
Sururiler.. Celal, Ali Sururi kardeşler.. Ali'nin eşi Alev.. Yazın onlar Ankara'ya gelirlerdi. Gençlik Parkı'nda açık havaya..
Kışın biz İstanbul'a taşınırdık, Sururileri izlemeye.. Celal ve Ali kardeşlere doyamazdık..
Ne müthiş komedyenler için okuldu orası.. Muzaffer Hepgüler, İlhan Daner, Müjdat Gezen gibi devleri hep orda izlemiştim, ilk..
En güzel jön damlar da ordaydı ha.. Usta oyuncular arasında güzel kızlar..
Alev, harika oyuncuydu..
Ne tipler yaratırdı..
Önce tiyatro kapandı.
Sonra ustaları kaybetmeye başladık..
Hafta sonu okudum..
Alev de gitmiş.. 81 yaşındaydı.
Son yıllarda sağlığını kaybetmişmiş..
Hey koca Alev!..