Bu hafta iki müthiş Kilis sofrasına oturdum. İlki sürpriz.. Bizim salı toplantılarının duayenlerinden Borsa Rasim.. Süleyman diye bir şef bulmuş. Süleyman Kilisli.. "Hıncal Ağbime bir sofra düzeyim" demiş.
Salı 25 kişi masaya oturduk ki.. Kuru patlıcan dolması.. İçli köfte.. Kilis tava ve de oruk kebabı.. Şiş ve köfte olarak..
Harikaydı.. Artık salı gurubuna zor yemek beğendiririz..
Perşembe gecesi benim genç takımı Hamdi'ye götürdüm. Şişli Hamdi.. Yazmıştım, nefis bir dükkan.. Ambiyans bin. Servis 1500.. İşletme Müdürü Kerim Bey kapılarda karşıladı. Kendimizi ona emanet ettik..
Kuru patlıcan ve benim çocukluk aşkım, kırmızı biber dolmaları.. Yanında acur turşusu.. Kilis usulü lahmacun.. Ardından gene, parmak yediren oruk..
"Ustamız Kilisli" dedi, Kerim Bey "Bu nasıl oruktur" diye sorunca..
Gecenin sonu Antep'ti sadece.. Katmer'i Kilis değil, Antep usulü yedik.. (Doktorum sen bu satırı atla..)
Ordan Les Ottomans'a geçtik.. Park Şamdancı Ersoy ve Emre dostlar, oradaki minik barlarında her perşembe "Zeynep Gecesi" yapıyorlar. Bizim Zeynep.. Neco'nun kızı.. İki ay önce açılışa gitmiştim. Harikaydı. Şimdi süper olmuş..
Yani mikrofona ve salona bu kadar mı sahip olunur, sahneye bu kadar mı yakışılır?.
Bağırmayı şarkı söylemek sananlar, gitsin de Zeynep'i dinlesinler..
Nasıl herkesi bulan bir repertuar..
Genç takım coştu.. Ben sonunda ayağa fırladım.. Ayakta bile yer yoktu ya..
Karar verdik. Her boş perşembemizin adı, Zeynep artık!..