Dünkü yazımda Sezen Aksu'nun akiller komisyonunda olması için teklif getiren Başbakan Yardımcısı Beşir Atalay'ı hangi gerekçelerle geri çevirdiğini aktarmıştım. Kısa da olsa yazımın sonunda Sezen'in bu tavrının da son derece şık ve doğru bir tavır olduğunu not düşmüştüm. Ama nedenlerine yer darlığından girememiştim.
Bugün bunu yapacağım. Ben bazıları gibi akil insanlar komisyonunun gereksiz olduğunu düşünmüyorum. Sürecin içerden takibinin bağımsız bir komisyonca yapılması elbette güzel olur. Ancak isimlerin meseleyi magazin boyutuna taşıtmayacak cenahtan olması gerekiyor. Komisyonun belli normlar ve ilkeler doğrultusunda görev yapacağından ve çalışmaların da medyaya sızmasını engellemek için tedbirler alacağından şüphem yok!
Ama istedikleri kadar komisyon üyeleri ser verip, sır vermeme politikası izlesin! İstedikleri kadar saklansın, gizlensin, telefonlara çıkmasın! Hepsi hikâye çünkü ne yaparlarsa yapsınlar vız gelir tırıs gider bizim mahalle sakinlerine.
Eğer üyeler arasında magazin figürleri varsa medya orasından burasından çekiştirir ve öyle ya da böyle işi magazinleştirir. O nedenle ayakta alkışlıyorum Sezen'in kararını. Çok yerinde ve doğru bir karar.
Ayrıca kabul etseydi gerçekten bir başka risk daha vardı, Sezen açısından. Bazı müptezeller sürece zarar vermek için onu araç yapabilirdi. Tıpkı referandumda olduğu gibi! Bu defa da eminim süreci destekleyenlere saldırıyı onun üzerinden yapacaklardı. "Yetmez ama Evet!" diyen milyonları dövmek için "Sazan" deyip hakaret eden vicdansızları, adını doğup büyüdüğü şehrin sokaklarından silen zavallıları unutmadık daha!
Ama tabii hepsi boşa çıktı! Sezen onların dediği gibi bir "Sazan" olmadığını, aksine akıl küpü, 10 adım sonrasında neler olabileceğini görebilen müthiş bir düşün kadını olduğunu bir kez daha gösterdi. Ve tabii köşelerinde helva karıştırıcılığı yapmakla mükelleflerin oyununu da bir güzel bozdu. Olsaydı eminim Sezen'i top yapıp kendilerine, duvara fırlatıp fırlatıp eğleneceklerdi. Vallahi merak ediyorum bu defa kimi ya da kimleri kendine top yapacak bu tayfa?
Orhan Pamuk'u mu, Yaşar Kemal'i mi? Yoksa Kadir İnanır'ı mı?