Geçenlerde burada yayınlanan "Deniz Baykal'ı niye sevmem" (elbette kastım 'insan' Baykal değil, 'politikacı' Baykal) yazımıza, CHP Başkanı'nı destekleyen sürüyle mesaj geldi. Tabii "Ben de öyle düşünüyorum" diyenler de bir o kadar çoktu.
Soracaksınız: "Neden CHP ile uğraşyorsun?" Cevabı basit: Ben 'tam liberalizm'den yana değilim. Çünkü sermaye mantığı icabı acımasızdır, 'ahlak-dışı'dır, yapıcı olduğu kadar yıkıcıdır.
Size basit bir örnek vereyim: Hiç Kuşadası'nı gördünüz mü? Korkunç bir durumda. İğrenç bir beton ormanı. Eğer olayı kendi haline bırakırsan işte böyle olur.
Dolayısıyla ben kendimi sosyal demokrat olarak 'da' tanımlıyorum. İstiyorum ki... Devlet üretmesin; bankacılıktan filan da elini çeksin... Üretimi, dağıtımı girişimci yapsın... Devlet; yönlendirme ve en önemlisi denetleme ile uğraşsın... Kapitalizme vicdani bir boyut katsın...
İşte bu yüzden... 'Şimdilik' CHP ve Baykal beni ilgilendiriyor.

***
Uzun bir giriş oldu. Ama mecburdum. Gelelim asıl konuya...
Son 20 yılda çıkan en güzel, en ilginç kitaplardan biri rahmetli Cemal Süreya'nın '99-Yüz'üdür. Bu kitapta Süreya, şairliğini düz yazıya aktarır: Turgut Özal'dan Demirel'e, Bülent Ersoy'dan Türkan Şoray'a, ünlü kişilerin kısa ve keskin cümlelerle portrelerini çizer.
İlk olarak "2000'e Doğru" dergisinde yayınlanan bu denemeler 1991'de kitaplaştırıldı. Geçenlerde yeni bir baskısı daha yapılmış.
Doğan Hızlan dün gazetesinin ilavesinde genç kuşağa bu önemli kitabı tanıtıyordu. 'Mutlaka okuyun' diyordu. 'Tadımlık' olarak da Çetin Altan, İbrahim Tatlıses ve Deniz Baykal'a ilişkin portre-denemelerden kısa bölümler aktarmıştı.
Baykal'ınkini okudum. Biraz karışık bir paragrafı seçmiş. Belli ki Do- ğan Bey, Baykal'ı üzmek istememiş.
Nereden mi biliyorum? Bendeki ilk baskıya baktım. Portre-denemede bir cümlenin altını çizmişim. Bakın Cemal Süreya, taa Ocak 1987'de, Baykal için ne demiş:
"Üç kişinin içinde ahbap, yüz kişinin içinde yol gösterici, bin kişinin içinde hiç."
İşte bu kadar net!