Psikiyatrinin bilimsel dilini, anlaşılır hale getirmekte usta olan Prof. Yankı Yazgan, " Kötü haberi kimse sevmez " diyor (Akşam, 29 Ocak).
Bence yanılıyor. Eğer kötü haber kendimizi ilgilendiriyorsa, onu sevmeyiz elbette. (Ki bu bile -aşağıda örneğini vereceğim-her zaman doğru değildir.)
Buna karşılık başkalarının başına gelen kötü olaylardan genellikle gizliden gizliye haz alan, hatta bazen dayanamayıp bu zevki dışa vuranlar da vardır.
Gazetelerin üçüncü sayfasındaki cinayetleri, intiharları ve çeşitli suç olaylarını büyük bir zevkle okuyan nice insan tanıdım ben bugüne kadar.
Bu insanlar için başkalarının başına gelen kötü olaylar, kendilerinin huzurlu, sakin, güvende olduklarının garantisidir.
Gelelim kendimizle ilgili kötü habere. Cengiz Han'ın " Bana iyi haber getireni öldürün " diye bir emir verdiği söylenir.
Niye? Çünkü akıllı bir yöneticiydi Cengiz Han. Savaşta (ve hatta barışta) işler iyi gidiyorsa, ne güzel... Bunu öğrenmesen de olur.
Ama işler kötüye gidiyorsa ve sen yönetici olarak bu durumu bilmiyorsan, yandığının günüdür. İyi yönetici kötü haberi bir an evvel öğrenerek tedbir almak isteyen kişidir.