Sokakta koşan kişi bir dehşet havası yayar çevreye. Dik tutulmaya çalışılan kafanın konumu, boğulmakta olan birini andırır, yüz sanki işkence altındaymış gibi buruşmuş ve kasılmıştır. Geriye bakarsa sanki bir düşmanın gölgesine basarak donup kalacak ve düşecektir...
Koşmayı hâlâ ehlileştirebilmiş değiliz.
Bedenin yürüyüşü normal bir şey olarak benimsemesi eski güzel günlerden bir alışkanlıktır...
Buyruğun veya korkunun ürünü olmayan bir ritim. T.W. ADORNO (Minima Moralia)