Yunanistan'a gerçekten acıyorum ve üzülüyorum. Onca büyük sorunla boğuşan komşu ülke; geçmişiyle, tarihiyle, kültürüyle bunları hak ediyor mu? Angelopoulos'un ölümü bile içerdiği tüm trajik yanlara karşın, bu kargaşada kaybolup gitti. Ki onun kadar ülkesine hizmet etmiş bir sanatçı, filmleriyle tüm ülke tarihini kucaklamış başka bir yönetmen dünyada yoktur. Ne acı bir kader ki, Atina'daki son gösterilerde yakılan binalar arasında iki çok eski ve güzel sinema salonu varmış. O sinema aşkı ve tutkusu ülkesinde olup bitene bakın... Biz Emek'i kurtarmaya çabalarken, onlar yakıyorlar. "İyi ki Angelopoulos öldü," diyesim geliyor. Yoksa kimbilir ne üzülürdü! Bu arada Angelopoulos için kişisel bir yazıyı SİNEMA'nın mart sayısına yazdığımı belirtirken, sinemasever okurlarıma bir şey daha hatırlatayım: Artık Milliyet Sanat'ta her ay geçmişten bir filmi yazacağım. Nasılsa DVD'lerini izliyorum, böylece nostaljik bir toplam da oluşsun istedim. Bu ayki dergide Johnny Eager / Gangsterin Hilesi var, gelecek ay ise Cukor'un A Star is Born/Bir Yıldız Doğuyor klasiği yer alacak. Haberiniz olsun!