Bu kez ağaçları değil, oyuncuları kastediyorum. Dedikodusu hâlâ süregelen Oscar'larda yardımcı erkek oyuncu dalındakileri özellikle. Christopher Plummer'ın ödülü almasına çok sevindim. Böylesine değerli bir oyuncunun yıllar boyu unutulması, adaylığa bile 80 yaşından sonra layık görülmesi, ne acı... Akademinin böylesine duygulardan uzak olduğunu Richard Burton veya Peter O'Toole gibi örneklerden çok iyi bildiğim için, yine almaz diye tahmin etmiştim. Beni yanılttılar ve mutlu ettiler. Ama hadi, harika bir Laurence Olivier olan Kenneth Branagh'ı veya yine dev bir oyuncu olan Nick Nolte'yi geçelim. Onlar henüz genç. (Gerçi Nolte 70'ine gelmedi değil!). Ama ya Max von Sydow? Orada eşiyle en pamuk haliyle oturan, sayısız Ingmar Bergman ve bir avuç Hollywood filminin bu dev oyuncusu, Plummer'a bir yaş takıyor üstelik: Tam 83 yaşında. Ona biraz ayıp olmadı mı? En azından bir onur ödülü verilemez miydi? Bu ve ölenleri anarken, dev yönetmen Angelopoulos'un unutulması, bu yılki Oscar'ların ayıbı olarak kayda geçti.