Onlar... 50 yıl önce... "Hayallerini, umutlarını, korkularını, meraklarını" bir tahta bavulun içine koyup, Sirkeci'de trene binenler.
Hiç duymadıkları, görmedikleri...
Lisanını bilmedikleri... Avrupa'ya gelenler.
Senelerce horlananlar...
Dışlananlar.
Çile çekenler.
Birinci kuşaktan... Saçları ağarmış bir "Gurbetçi" öyle bir söz söyledi ki... Yemek salonundaki herkes duygulandı:
- Bir seneliğine geldim...
Biraz para biriktirip dönecektim...
Bir sene doldu...
Sonra bir sene daha çalışıp öyle döneyim dedim...
50 sene geçti, hala döneceğim.
Sonra... Bir "Genç" konuştu:
- Babam işçi olarak geldi... Ben ise işverenim...
Firmamda yabancı işçi çalıştırıyorum... Ama onları dışlamıyorum... Kardeş olarak görüyorum.
Yemekte bir şey dikkatimizi çekti.
"Avusturya'ya göçün 50. Yılı" etkinliklerinde...
Başbakan Yardımcısı Numan Kurtulmuş'u aralarında görmek... Avusturya'daki Türkler'e "İlaç gibi gelmişti."
Teşekkürler Sayın Numan Kurtulmuş.
Onları "Yalnız bırakmadığınız" için.
Kürsüde... Üstüne basa basa "Yalnız değilsiniz" dediğiniz için.