İSTANBUL Metrosu'nun bir inşaat firması tarafından "cart" diye delindiğini, 750 yolcunun hayatının 2 dakikalık bir tesadüfi zamanlamayla kurtulduğunu öğrendiğimde, National Geographic'de Boston'daki metro ve tüp geçit yapım çalışmalarını anlatan belgeseli izliyordum. Boston'un kilitlenen trafiğini çözmeyi amaçlayan, kenti boydan boya geçen yeni yer altı yolunun, mevcut tren ve metro hatlarına zarar vermeden, şehrin günlük sosyal ve ekonomik yaşamını etkilemeden inşa edilmesi için yüzlerce mühendis, aylarca hatta yıllarca kafa patlatmış, sonunda bu inanılmaz projeyi hayata geçirmeyi başarmışlardı. Mevcut metro istasyonlarının altını kazarken, yukarıdaki hayatı nasıl "garantiye" aldıklarını büyük bir hayret ve takdirle izliyordum ki, İstanbul Metrosu'nun Allah'a emanet olduğunu gösteren haberi duydum. Yahu hepi topu 11 kilometre olan bu metronun nereden geçtiğini, kaç metre aşağıda yer aldığını gösteren bir plan yok mu? Var tabii... Peki zemin etüdü yapmak için delik açan bu inşaat firması bunu bilmez mi? Bilir tabii... Peki metro civarında herkes aklına estiği gibi toprağı eşeleyebilir mi? Eşeleyemez tabii... Öyleyse 10 santim çapındaki çubukların metro vagonunu delip, insanların beynine saplanmasını sadece tesadüflerin engellemesini nasıl izah edebilirsiniz? Ben National Geographic yöneticilerinin yerinde olsam Boston'u bırakır, asıl bunu belgesel yapardım!