Bugün bir televizyon yazarı gibi değil, sade vatandaş Yüksel Aytuğ olarak içimden gelenleri paylaşmak istiyorum.
Hepimizin dilinde, gönlünde bir 'barış' özlemi var. Kimi samimi, kimi değil... Kimi gerçekten vatanını, milletini düşünüyor, kimi seçim arifesindeki reytingini...
Barışı kimin getireceği belli: Göğüs kafesinde gerçek barış güvercinleri besleyenler...
Peki özlediğimiz barışı kimler getiremeyecek? Onların tanımlamasını da izninizle ben yapmaya çalışayım:
Karşısındaki askerle konuşurken 'Sizin devletiniz' diyenler...
Adı 'siyasi parti' olup da, Bingöl'de polislerimizi şehit eden teröristlerin cenazelerini karşılamaya gidenler...
Vatandaşı önce sokağa döküp sonra itidal çağrısı yapanlar...
Eline molotof kokteyli tutuşturulan çocuğunu sokaktan alıp canını kurtarmak yerine, 'Eti senin kemiği benim' diyerek terör örgütüne emanet edenler.
Bölgeye yatırım yapmaya, istihdam yaratmaya çalışan işadamının şantiyesindeki işçiyi kaçıran, dozerini yakanlar...
Bu ülkenin kutsallarına, yani bayrağına, Atatürk büstlerine saldırmayı sözde 'sivil itaatsizlik' belleyip onlarca masum insanın ölümüne yol açan canlı bombaların heykelini dikecek kadar gözü kararanlar...
Ülkedeki her ateşe benzin bidonuyla koşmayı 'siyasi muhalefet' sananlar...
Paralel, simetrik, asimetrik her türlü hesapçı zihniyetle kol kola girip ihanete bulaşanlar...
IŞİD teröründen kaçan yüzbinlerce Kürt kardeşimizi topraklarına kabul ettiği halde, Türkiye'yi pasif davranmakla suçlayan, ülkeyi ısrarla Ortadoğu'nun savaş bataklığına sokmaya çalışanlar...
Allah bu ülkeyi barış havarisi kostümüyle bu maskeli baloya katılan savaş şeytanlarından korusun...