Ünlülerin cenazesine yıllardır katılmayan Hıncal Uluç yerden göğe haklı. Son rezaleti pazar günü eşimle birlikte bizzat yaşadım. Zeki Alasya ağabeyimin ailesine taziyede bulunmak, merhuma -varsa- hakkımı sonuna kadar helal etmek ve bir Fatiha göndermek için Levent Camii'ne gittim. Avlu ana baba günü...
Buraya kadar her şey çok normal tabii. Ama anormal olan; kargaşa, kaos...
Aileye ulaşmak mümkün değil.
Ezilenler, nefes alamayanlar, bağıranlar, çağıranlar...
Neden? Çünkü cenaze namazının bu camide kılınacağı iki gün öncesinden belli olmasına rağmen; ne belediye, ne emniyet önlem almış, hiçbir organizasyon yapılmamış.
Belediye zabıtaları sadece camiye yaklaşan siyah plakalı, siyah camlı otomobillerin 'emniyetini' sağlamak için yol açma telaşında.
Güç bela ailenin yanına ulaşabilen şanslı azınlık ise bir an önce orayı terk etmek yerine kameralara daha fazla görünebilmek için 'konumlanma' telaşında. Peki biz ne yaptık? Cami duvarının ötesinden alelacele bir Fatiha okuyup kendimizi dışarı zor attık.
Yahu en önemli sanatçılarımızdan biri vefat etmiş.
Binlerce kişinin oraya akacağı belli. Yere bir kırmızı halı serilip protokol kordonlarıyla bir 'taziye güzergahı' belirlemek, görüntü almak isteyen medya mensupları için bir platform hazırlamak, nizamı, intizamı sağlayacak tedbir almak bu kadar mı zor?
Vasiyetimdir:
Bir gün Hak vaki olduğunda, eğer bir cami avlusunu dolduracak kadar sevenim kalmışsa, ya camide üç saat öncesinden 'insanca' düzenlemeler yapın, ya da kimseye haber vermeden beni bir yerlere gizlice gömün!