Onunla en son dört yıl önce Antalya Film Festivali sırasında sohbet etmiştik.
Üzgündü, kırgındı, öfkeliydi.
"Bana kimse iş vermiyor, sanki ben ölmüşüm gibi davranıyorlar.
Onca dizi ve film var.
Benim canlandırabileceğim o kadar çok rol var ki. Ama beni yok sayıyorlar. Oysa insanlar yaşlanır, aktörlük ihtiyarlamaz" demiş, ben de sözlerini bu sütunlardan herkese duyurmuştum.
Eşref Kolçak ağabey hasret gitti mesleğine ve oğlu Harun'a... Giderken bize bir şeyleri hatırlattı: Ağaçlar ayakta ölür, aktörler ise alkışla nefes alır. Unutulmak, unutturmak, bir aktörü canlı canlı mezara koymaktır.
Allah, gani gani rahmet eylesin...