Sanayimizin artık bir strateji belgesi var. Şayet bu belgeye sadık kalırsak, 4 yılın sonunda "orta ve yüksek teknolojili ürünlerde Avrasya'nın üretim üssü olmak" için mesafe alacağız.
Sadakat diyorum çünkü; hayata geçirilemeyen her bilgi/belge, ne kadar dahiyane olsa bile, "doğru ile yanlış arasında bir yerde" durur.
Belgenin dünkü sunumunda Çırağan'ı dolduran sanayiciler, zaten çoğunun dahil edildiği 1.5 yıllık çalışmanın neticesinde şekillenen belgeyi, Bakan Nihat Ergün'den dinledi. Ergün'ün "yaşayan, dinamik belge" dediği bu strateji, Türkiye'nin hangi sektörlerde küresel rekabette öne çıkacağından ziyade, "yatay sanayi politikası alanları" üzerinden bir "yürüyüş" öneriyor.
İhracatının %93'ü sanayi malı olan, sanayi üretiminin de %65'i ithalata bağlı ve "fasoncu, ürün odaklı, yerel üretici" görünümüyle Türkiye'nin "odaklanma ihtiyacı" bu belge sayesinde daha belirgin hale gelmiş bulunuyor.
Belgede dikkatimi çeken "becerilerini sürekli geliştirebilen güçlü şirketlerin ekonomideki ağırlığının artırılması" oldu. Bunun yanına "orta ve ileri teknolojili şirketlerin üretim ve ihracattaki ağırlığını artırmayı" ve "düşük teknolojili sektörlerde katma değeri yüksek ürünlere geçişi" de koyduğunuzda, muhteşem bir iddiaya imza atıyorsunuz demektir.
Peki bu "stratejik hedefler" bir hayal mi?
Eğer "gereği yapılırsa" değil. Pekala başarabiliriz.
Strateji; vizyonun aydınlattığı genel amaca uzanan süreçte "bulunduğumuz yol"dur. Aynı zamanda "diğer yolları" ayrıştırandır. Bir tercihtir ve her tercih, aynı zamanda bir vazgeçiştir.
Ben, bu belgenin enine boyuna tartışılıp zenginleştirilmesini, dinamik ve yaşayan yapısının korunarak, yasadan teşvike, hayatın her alanıyla ilişkilendirilmesini öneriyorum.
Ve tabii ki; odaklanma sorunumuzu aşarak, "sadakat" umarak...