Bir yanda 7 iklim 4 mevsim, suyu, endemik flora ve faunasıyla cennet vatan; diğer yanda geçmiş hataları yüzünden kendi tarım hazinesinin dilencisi durumuna düşen Türkiye... Kayıp Yıllar dediğim 1990'larda tarım "kurtulmamız gereken ilkellik" olarak nitelendiriliyor, ekonomide sanayinin artan payı ile övünüyorduk.
Gördük ki sadece tarım toplumu değil, sanayi toplumu da beslenmek zorunda ve bilgi toplumundakilerin iştahı, şimdikinden de düşük olmayacak.
Hal böyle iken Türkiye, son derece gelişmelere gebe tarımda istenen atılıma geçemiyor.
Misal ülkede 28 ziraat fakültesi var ve ayağına toprak değmeden emekli olabilen ziraat hocaları dolu ortalık... Toprağın bilgisini İsrail'den, bitkinin değerini Amerika'dan öğrenmek zorunda değiliz ve bu okulları kendi bilgi tarımımızı geliştirmek için kurduk.
Şu sıra 10 bin ziraat, gıda, su mühendisi ve veteriner, atama bekliyor. İnsan kaynağını yetiştirip onlara kendilerini gerçekleştirme alanı açamaz isek ne kendimizi ne de etrafımızdaki coğrafyayı besleyebiliriz.
Binlerce işsiz mühendisimizi, toprağı dönüştürmek ve tarımda Türkiye devrimini gerçekleştirmek için neden kullanmıyoruz? Tarım Bakanlığı, masa başına değil, tarla başına yönelik projeleri üretmek zorunda. Aksi halde Maliye Bakanlığı, Bütçe gerekçesiyle atamaları geciktiriyor.
Dün konuştuğum yazıştığım onlarca mühendis "ülküm, ülkemin tarımını yüceltmek" ifadesini kullanıyordu. Gıda mühendisinden ziraat mühendisine, veterinerine dek genç ve iyi yetişmiş bu entelektüel sermayeyi toprağa ekmek için daha ne bekliyoruz?
Tarım olmadan asla... Masa başından emekli olan hocalarla da asla... Tarımı bilgiyle buluşturacak projeleri üretip atama bekleyen gençlerimizi bunlarla buluşturmak, Bütçe'ye yük değil, Yeni Türkiye için tarım üzerinden Ar-Ge atılımı olacaktır.