Hızı kim sevmez! Hele ki hızla değişen dünyada; rekabet avantajının olmazsa olmazıdır. Büyük balığın küçük balığı yuttuğu eski ekonominin yerini, hızlı balığın yavaş balığı yuttuğu küresel ekonomi okyanusu aldı.
Hıza methiyeye ara verip; "hız ikliminin" dinamiklerinden bahsedelim. Hız iyidir de riski arttırır. Tedbirsiz kız; felakete koşmanın öteki adıdır.
Altınızda ister bisiklet ister yarış arabası olsun; hız zaman kazandırdığı gibi kontrolü zorlaştırır, denetimi daha da elzem kılar.
Bizim inşaatlarda durum tam da budur. Hızla bitirip bir an önce satışa geçme baskısı, hızın "tedbir ihtiyacını" da arttırdığı gerçeğini unutturuyor.
Unutmayın ki fren; gaz pedalının hemen yanı başına konulmuştur.
İkinci sorun; bizde sertifikalı işçi anlayışı olmamasıdır. 40 saatlik eğitim gerektiren pozisyon için 1 saatlik üstünkörü alıştırma ile yetinirsen, iki tonluk asansörü yere çakarsın. Eğitimsiz işgücü ile akıllı bina yapacağını sanmak, ahmaklıktır.
Ne iş olsa yaparım diyen inşaat işçisi çağı geride kaldı. Betonu göz kararı karmak ve kova ile kalıba dökme dönemi geride kaldı ve yerini üstün standartlar aldı. İnşaat işçiliği de artan hız, gelişen malzeme, karmaşık hale gelen işyeri ortamına uygun hale gelmeliydi.
Getiremedik…
İnşaatında kim kaza ister ki? Bir tek işçinin dahi burnunun kanamasını istemez hiçbir patron. Üstelik son asansör kazasında olduğu gibi işyeri güvenliğine dair bütün tedbirleri aldığını düşünür. Ancak denetimi kendine bağlı insanlar yaparsa, alınan tedbirler boşa gider.
Aşırı hız öldürür, eğitimsizlik öldürür. Hele ki ikisi bir arada olursa işyeri kazalarını, taammüden cinayete dönüştürür.