Popüler kültürle kurduğu çarpık ilişki ana akım medyayı oburlaştırıyor.
Şekerleme ikoncanlar yapıp acıktıkça onları yiyoruz. Hatta çoğu zaman kendimiz değer üretmiyor, kültür emperyalizminin aparatı haline geliyoruz.
Mehmet Y. adlı okurumuz aradı: "Bugünkü gazetenizde tam üç farklı sayfada Katy Perry adlı bir kadının fotoğrafı var. Aman efendim, ip atlamış. Canım efendim, sahnede soyundukları için rakiplerini eleştirmiş. Bu kadar önemli bir insan da biz mi bilmiyoruz? Bütün sayfaları onunla doldurmak zorunda mıydınız?"
Okurumuzun 'Katy Perry adlı kadın' dediği şahıs Amerikalı bir şarkıcı ve oyuncu. Gerçek adı: Katheryn Elizabeth Hudson.
30 Ekim 2013 tarihli SABAH'ta bu şahsın 'sahnede ip atladığından' söz ediliyor. Günaydın ekinin arka kapağında ise Perry'nin Sürekli Soyunmayı Anlamıyorum sözlerine yer verilmiş. Daily Mail'in tahminlerine göre Kerry bu sözleriyle Miley Cyrus, Lady Gaga ve Rihanna gibi başka ünlüleri kastetmiş. Hepsinin fotoğrafı koyulmuş ve bu 'şişirme' haber ekin kapağından anons edilmiş. İki haber de çeviri. Günaydın'ın Amerikalı beyaz cam ya da perde ünlüleri hakkında rutin bir sayfası ve bu sayfanın okuyucuları var. Ama hem haberi kapaktan duyurmaları hem de ana gazetede aynı şarkıcı hakkında bir başka haberin yayımlanması okurumuzun tepkisini haklı çıkarıyor. En azından gazetenin farklı birimleri arasında bir koordinasyon sorunu olduğunu ortaya koyuyor.
İçeriği kim belirliyor?
Okurumuz konuşmasının devamında bunun bir 'haber değeri' olup olmadığını sordu.
Haber değeri maalesef 'iki yüzlü' bir kavram.
Birinci yüzü, değerli olduğu halde haber verilmeyen olayları ifade etmek için kullanılıyor.
İkinci yüzü ise değeri olmadığı halde haberleştirilen olaylarla ilgili. Bu ikisi aslında birleşik kaplar kanununda olduğu gibi birbirleriyle doğrudan ilişkili. Birinin diğerini kovması; birinin yerini diğerinin alması mümkün. Hal böyleyken, nedense birincisi sürekli gündeme getirilir ve ikincisi ihmal edilir.
Teknik olarak... Son tahlilde haber değeriyle ilgili değerlendirme bir editoryal tercihtir.
Okur bu tercihten memnun kalmazsa gazeteyi eleştirir.
Okur Temsilcisi olarak şu uyarıyı yapmak zorundayım.
Geçtiğimiz ay Berlin'de yapılan World Publishing Expo'da Steffen Konrath ilginç bir istatistik açıkladı: "NY Times ve Guardian gibi gazetelerin günlük trafiğinin yüzde 2-3'ünü çok az sayıda insanla, özellikle ünlülerle ilgili haber ve yorumlar oluşturuyor."
Türkiye'de bu oranın daha yüksek olduğu söylenebilir. Şu halde gazetenin içeriği, bu 'az sayıda insan'ın ve 'okur'un farklı gündemleri arasında uçurum oluşmayacak şekilde belirlenmeli.
Magazin, hayatın ve medyanın bir gerçeği.
Bu içeriği bütünüyle reddetmek mümkün görünmese de başka türlü bir magazin istemek okurun hakkı. Güncellik, çeşitlilik ve kalite önemli. Oburlaşmamaya, sağlıklı beslenmeye özen göstermeli.
