Feyenoord formasıyla UEFA Kupası'nı kaldıran Pierre Van Hooijdonk, Fenerbahçe'nin yolunu tuttuğunda Hollanda kulübü onun boşluğunu doldurmak için Utrecht'ten genç bir forveti kadrosuna katmıştı. O genç, usta Hooijdonk gibi Feyenoord formasıyla şampiyonluk sevinci yaşayamadı ve şampiyonluğun ne olduğunu öğrenmek için 10 yıl bekledi, Hooijdonk gibi. Fenerbahçe'de ilk şampiyonluk kupasını kariyerine yazdıran Hooijdonk'tan 10 yıl sonra bu kez Dirk Kuyt, sarı-lacivertli forma ile ligi önde göğüsleyen takımın önemli bir parçası oldu. İkisi de kariyerlerinin sonunda kürkçü dükkanına döndüler. Hooijdonk, 2006'da Feyenoord'da bir sezon oynayıp veda ederken, Kuyt da iki gün önce, son sezonunu çıkış yaptığı kulüpte geçireceğini açıkladı.
Liverpool formasıyla şampiyonluk yaşamasa da Premier Lig'in posterlik oyuncularından biri olmayı başarıp gelmişti İstanbul'a. Hollanda bildiğiniz santrfor madeni, bir zaman sonra sağ kanatta ve hatta milli takımında sağ bekte gördük onu. Kadife ayakları yoktu, topla dans edenlerden değildi ama tekmeye kafa uzatanlar kulübü üyesiydi, delişmen, son saniyeye kadar pes etmeyen, koşmayı meslek edinmiş, futbolun takım oyunu olduğunu ilk günden bilen örnek bir adam. Bazı futbolcular televizyon ekranına sığmaz. Oynadıkları futbolun hakkını verebilmek için tribünden izlemeniz gerekir. Top ayağındayken değil, topsuz koşularıyla rakip defansın dengesini bozan adamlardandı Kuyt.
Alex'in ayrılığı sonrasında bazen de her şeyi yapmaya çalışırken kendi işini yapamayan adam. Oynadığı son Galatasaray derbisi Fenerbahçe'deki kariyerinin özeti sanki. Topla kendisine göre ters-sol-kanatta buluştu ve 80 dakikası geride kalmış oyunda müthiş enerjisiyle ayağıyla kapatıp direk dibine vurduğu golle Kadıköy'ü ayağa kaldırdı.
Kuyt bana futbol dünyasında çıkış yaptığı, yetiştiği kulübü dönenleri hatırlattı bu kararıyla. Atletico Madrid'de genç yaşta kaptan olan, Liverpool ve Chelsea forması giydikten sonra hatırlanmayacak bir Milan macerasından sonra evi Vicente Calderon Stadı'na dönen Fernando Torres gibi... İspanya'yı Real Sociedad ve Villlarreal formalarıyla kavurduktan sonra Beşiktaş'a dönen Nihat Kahveci gibi. Barcelona formasıyla Real Madrid'e kafa tutan Johan Cruyff'un 1981'de yetiştiği Ajax'a dönmesi gibi. Flamengo formasıyla harikalar yarattıktan sonra İtalya'ya gidip dönen Zico gibi. Âşık olduğu Boca Juniors'a görkemli ve skandalı bol Avrupa yılları sonrasında kavuşan Maradona gibi. Çin'den sonra Galatasaray'da 1.5 sezon kalan Chelsea'ye yeniden merhaba diyen Drogba gibi. Liverpool formasından beş yıl uzak kalan ve 2006'da 30 yaşında tekrar kırmızıyı giyen Robbie Fowler gibi. Estudiantes'e dönüp yine kupa kaldıran Seba Veron gibi. Bugünlerde Racing Club forması giyen Diego Milito gibi. Alex'in Coritiba'ya dönmesi gibi... Liste uzar gider, bu dönmeleri, bu burunda tütmeleri en güzel Konstantin Kavafis'in şiiri anlatır:
"Başka diyarlara, başka denizlere giderim, dedin.
Bundan daha iyi bir kent vardır bir yerde nasıl olsa.
Sanki bir hükümle yazgılanmış bir çabam; ve yüreğim sanki bir ceset gibi gömülmüş oraya.
Daha ne kadar çürüyüp yıkılacak böyle aklım?
Nereye çevirsem gözlerimi, nereye baksam burada gördüğüm kara yıkıntılarıdır hayatımın yalnızca yıllar yılı yıktığım ve heder ettiğim hayatımın."
Yeni ülkeler bulamayacaksın, bulamayacaksın yeni denizler.
Hep peşinde, izleyecek durmadan seni kent. Dolaşacaksın aynı sokaklarda. Ve aynı mahallede yaşlanacaksın ve burada, bu aynı evde ağaracak aklaşacak saçların.
Hep aynı kente varacaksın. Bir başka kent bekleme sakın, ne bir gemi var, ne de bir yol sana.
Nasıl heder ettiysen hayatını bu köşecikte, yıktın onu, işte yok ettin onu tüm yeryüzünde
