Böyle bir maç öncesinde bakılan her falda, "Düşük tempoda oynayıp, iyi pas yapmalıyız" cümlesi vardı. Elbette, bilenler ve anlayanlar için. Ama sahada rakip yerine kendi futbolunu kabul ettirmek isteyen bir teknik direktörümüz var. Topal ile Emre'ye emanet edilen orta sahadan bunu anlıyoruz. Şunu söyleyebiliriz; önde basıp bozan takımın, pastan çok, kontrolden ziyade rakibin hatalarından yararlanmaya niyeti var.
Avcı, bu periyodu maçtan maça düşünmüyor demek ki... Bir takım ve sistem yaratmaya niyetli olarak, kendi takımı adına rakipleri düşünmeye zorluyor. Amsterdam gecesinde yenilgiye uğrayan sadece takımı oldu. Düşüncesi hala ayakta... Öyle de kalsa iye olur çünkü zaman lehimize işleyebilir. Kornerden gol yedik. Nedense sürpriz olmadı kimse için. Golü atanın, rakibin en etkili oyuncusu olması ise parantez arasında. Yani en dikkat edilmesi, en kontrol edilmesi, en çok göz hapsine alınması gereken oyuncuydu Van Persie... Koşusunu da rahatça yaptı, kafa vuruşunu da. Hiçbir teknik adam, "Bu adamı kontrol etmeyeceksiniz" demez. Eeee, o zaman... En tecrübeli Arda'nın önünden, en defansif Topal'ın yanından geldi Persie...
Selçuk İnan kulübede. O'nunla birlikte futbol adına tüm birikimlerimiz de orada. Böyle bir oyuncu, böyle bir orta saha aklını yanında tuttu Avcı. O'nun bildiklerini ve düşündüklerini bilemiyoruz. Bilsek; katılır mıyız? Ortaya koyduğu, "Rakip bana göre oynasın" felsefesine saygıyla sesimizi çıkartmıyoruz. Bu kibrin başka bir adı da var. O'nu da söylemiyoruz. Tabela bizim için kötü yazsa da, millilerimiz maçı kazanacak kadar pozisyon sayısı buldular. Biz bir pozisyona yenildik ve yine biz bir çoğunda gerekeni yapamadık.
Hollanda'nın tecrübeli oyuncuları farkını hissettirdi. Biz yapamadık. Bu yüzden Selçuk içimizde ukde. Bu yüzden Hamit ile Emre hayal kırıklığı. Salı günü kazanmamız, daha önemli. Çünkü biri beklenen, diğeri ise beklenmeyen. Yolumuz daha bitmedi...