İlk yarı bittiğinde Fenerbahçe adına olumsuz olan tek şey basit top kayıplarıydı. Genç Salih'i kazanma operasyonu sürerken, Atatürk Stadı'nda gözdeki pasları silmek adına keyif anları da vardı. Salih'in topa kırılacakmış gibi davranması, büyük bir özgüven ile paslarına varyasyonlar katması, düz oyunu parlak renklere getiren fırça darbeleri gibiydi. Gol erken geldi. Sonrasında Bursaspor'un baskı isteği karşılığını buldu ve Fenerbahçe orta sahası rakip sahaya geçecek hamleleri yapamadı. Kuyt topu tutamadı, Krasic tüm pasları ezdi, Semih top almak adına kendi yarı sahasına kadar sokulmak zorunda kaldı.
Yine de özellikle Fenerbahçe sol kanadı üstüne yüklenerek, Hasan Ali'nin yalnızlığından faydalanmaya niyetli bir Bursaspor vardı. Ferhat Kiraz da, Krasic'in eksik bıraktığı Gökhan Gönül'ün peşindeydi. İleriye atılamayan adımlar, Fenerbahçe'yi ceza alanı önünde biriktirdi. Rakibe imkan verdiler ama pozisyon vermeden bitirdiler ilk 45'i.

MESAJ ORTADA
İkinci yarı bu gevşekliğe karşı, Bursa takım olarak seferber oldu.
15 dakika rakiplerini yerlerine çaktılar.
Kornerler üste üste geldi.
Direkten dönen topun sonrasındaki ikincisinde, Pinto boş kaleyi buldu. Baroni-Sow değişikliği ile birlikte Aykut Kocaman beraberliği yeterli görmediğini açıkladı herkese. İki dakikada iki gol buldular.
Baroni ve Sow'un başkalaştırdığı maç atmosferinde, Fenerbahçe bu sezon geriden gelip kazandığı dokuzuncu maçını işaretledi. Maç eksiği olan oyuncular veya Kuyt-Mehmet Topal gibi henüz form ibresini yukarı çekememişler var. Yobo-Meireles yok, Volkan Demirel dinlenmede.
Her şey bir yana Gökhan Gönül'ün kendi kalesine attığı topu bir an önce santraya taşıyarak, "vazgeçmeyeceğiz" mesajını veren takım arkadaşlarıyla Fenerbahçe var.
Oyuncular bir söz verdiler hocalarına...
Kötü oynasalar da tutmaya niyetliler. Bu ayrıntı değil, inancı ortaya koyan gerçek...