Kadrolar önümüze geldiğinde, maçı önemli kabul eden, daha ciddi ve istekli görünen listeyi Aykut Kocaman'ın yaptığını gördük. Puan alması şart olan Ertuğrul Sağlam, Bataja, Belluci ve Pinto'yu koruma altına almıştı. Sakatlıktan yeni çıkan Tuncay Şanlı ise yedek kulübesinde.
Sonuçta ilk yarıyı şut atmadan bitiren, ikincisinde de uzatma dakikalarında bir kez gole yaklaşabilen bir performans çıkartabildiler. Fenerbahçe'nin Semih ile öne geçene kadar oyunu kontrol ettiğini ama tempoyu zorlayamadığını söyleyebiliriz. Sahadaki düzen golün her an gelebileceğinin habercisiydi fakat etkinlik kalitesi endişeleri gidermiyordu. Penaltı golüyle birlikte düzen değişti. Bursaspor önde oynamak zorunda kaldı, avantaj Fenerbahçe'ye geçti ve Salih Uçan'ın gösterisi devam etti. Saygıyı ve ilgiyi hak eden kaliteyle oynamaya çalışıyordu genç oyuncu. Büyük bir özgüven ile yeteneklerini sakınmadan oynadı. Her şey bir tarafa oyunu okuması ve pas tercihlerinde yüksek yüzdeyle doğruyu bulması önemliydi. Birkaç maç daha iyi oynadığında, gelişimi ve faydası daha da artacak.
Semih Şentürk'ün sadece golüasisti değildi önemli olan. Formayı giyme arzusu içinde sahaya koyduğu çaba da görülmeli. Formayı istiyor, hocasından bu ümidi görmüş ve vazgeçmiyor. Moussa Sow ile birlikteliklerinin Fenerbahçe'yi tabelada daha yukarılara taşıması en önemli beklenti. Dün çok uyumlu olduklarını söyleyemeyiz. Ama ön tarafın ilk kez yan yana dizildiğini ve bunun için zamana ihtiyaçları olduğunu belirtmeliyiz. Maçın önemli mesajı gol sevinçleridir aslında. Semih penaltıyı attığında bütün takım üstüne geldi, O'na sarıldı. Böyle bir hasrete, en sıcak desteği gösterdiler. Genç Beykan'ın golü sonrasında bu kez Volkan Demirel de kalesinden koptu geldi. Baroni'nin omuzlarındaydı Beykan. Rüyasında bile göremeyeceği bir anı yaşıyordu. Sevinci birlikte yaşamak, başarıyı kucaklayarak taktir etmek. Futbolun sadece koşu mesafelerinden sıyıran ayrıntısı burada.