Dün gece Trabzon'da maç sonrası iyi futbolu konuşmak isterdik, centilmenliği konuşmak isterdik ama yine söyleyeceğimiz çok olumsuz şeyler var. Aslında sahada futbolcular birbirine karşı iyi ama Trabzonspor seyircisinin Burak'a öfkesini anlayamıyoruz. Atılan taşlar ve aynı anda hem Burak hem de Giray'a gelen yabancı maddeler Trabzon seyircisine hiç yakışmıyor.
Maça bakıyoruz neredeyse pozisyon yok. İlk yarıda Olcan'ın attığı mükemmel şutu aynı güzellikle Muslera kurtardı. Sürekli kaptırılan toplar, çıkarken verilen pozisyonlar, (aslında pozisyon bile değil ama) çok kötü bir futbol ortaya çıkardı. Bazı oyuncular, ciddi hayal kırıklığı yaratmaya devam ediyor. Bunların başında da Amrabat geliyor. 8 milyon Euro bonservisi olan futbolcu Galatasaray'a hem futbol olarak hem de futbol elektriği olarak çok daha fazla şeyler vermek zorundadır. Bu sene kim ne derse desin Galatasaray'ın en başarılı transferlerinin başında Dany geliyor. Bire birde onu geçmek çok zor. Semih de dün gece iyiydi.

KAYBETME KORKUSU!
Trabzon ise geçmiş maçlarından farklı olarak daha iyi mücadele etti. Çok fazla pozisyon bulamadılar ama pozisyon da vermediler. Özellikle arkadaşları Adrian'a biraz ayak uydursalar çok daha farklı şeyler olabilirdi. Hele hele son dakikalarda Adrian'ın kaleci Muslera'nın üzerinden aşırttığı top gol olsa Trabzon lig açısından yeniden umutlanabilirdi. Dünkü kötü futbolun en önemli nedenlerinden biri de bence kaybetme korkusuydu. Kaybetmedikleri sürece iki takım da ikinci yarıya fazla bir sıkıntı olmadan gireceklerinin farkındaydı. Sonuç olarak ne şiş yandı ne de kebap.
Gelelim Yunus Yıldırım'a... Tam bir beyefendi, çok da iyi niyetli. Böyle bir maç için fazla faul hatası yapsa da objektifliğini ve sükunetini hiçbir zaman kaybetmedi. Yunus Yıldırım'ın Türkiye'deki tüm hakemlerden tek bir farkı var. Faul çalma eşiği çok yüksek. Kolay kolay çalmayayım diyor ama bu sefer zaman zaman olanları da vermiyor.